Koninginnedag

Niet te veel hectiek aanhalen, want de 'ruimers' staken!!
Waarschijnlijk te letterlijk genomen.

Verder kijken

Chef neemt afscheid na zes jaar werkzaam te zijn geweest bij Hampshire Hotel Wesseling.
Vanavond gezamelijk een borrel genomen binnen een cafe in Dwingeloo, afscheid nemen van.
Dit komt nooit gelegen maar hoort bij de horeca, mooi om te zien dat ook mensen die vrij hadden, collega's, nog even aanschuiven om de 'hand te kunnen schudden' van 'verlater'.

William nam mijn taken waar, grotendeels opgeleid en geinspireerd door onze keuken toen.
Dat chefkok 'spelen' soms moeilijk kan zijn hoort erbij, maar ik weet dat de laatste jaren zwaar waren, nieuwe momenten, niet in te schatten, die gewoon gebeurden.
Dit kost inlevingsvermogen en energie, misschien soms te veel.

Van leerling naar chefkok behoeft niet moeilijk te zijn, maar wel als er nieuwe situaties ontstaan die impact hebben binnen balans van keukens.

Te zwaar bepakt moet niet en hoeft niet, je kunt altijd verder kijken!!!

Examens afnemen

Vandaag een dagje Drenthe College te Emmen, praktijkexamens niveau 3.2 zelfstandigwerkend koks. Zeven kandidaten vanaf negen uur tot vier uur in de middag, twee menu's die de gemoederen flink bezig hielden. Zo'n examen is natuurlijk altijd een momentopname maar toch, je moet wel even laten zien wat je in je mars hebt. Daarnaast spelen de zenuwen ook altijd een grote rol helemaal binnen de opstartfase van het examen. Ik denk persoonlijk dat dit soort examens goed te doen is, de kandidaten krijgen ruim van tevoren de eventuele disiplines toegestuurd waardoor het voor een ieder goed uit te werken is. Dit zie je ook terug tijdens het examen, diegenen die zich in de materie verdiept hebben en wie niet.

Ook voor een examinator zijn dit speciale dagen waarbij het beoordelingsfacet van personen in kwestie de boventoon voert. Beoordelen is moeilijk, helemaal op dit niveau waarbij je in mijn optiek de kandidaat beoordeeld 'in doen en laten', algemene technieken beoordelen vind ik niet van toepassing omdat vorming van kandidaten op leerplaats zijn aangeleerd en kunnen verschillen van het theoretische opgelegde. Hierdoor vind ik dat het eindresultaat van te serveren gerechten de meest belangrijke factor is, naast een stukje hygiene en gestructureerd werken.

Het beoordelen bevat nog een lastig vraagstuk en dat is: kan een examinator zijn of haar 'persoonlijk gevoel', uitschakelen en alleen maar objectief beooordelen. Puur rationeel beoordelen zonder emotie is en blijft moelijk binnen een creatief beroep.
Hiervan een klein voorbeeld: iemand komt te laat op het examen, tolerantie of niet?
Mijn persoonlijke gevoel zegt, uitsluiten van examen, maar is de juiste keuze of moet je de oorzaak achterhalen en is deze waar of is het een smoes.
Vandaag tolerant geweest, goed of niet, ik denk goed.

Zeven kandidaten vandaag die vanavond een feestje hebben gevierd, zeven nieuwe collega's binnen de horeca. Nu begint voor hun het echte keukenleven, je verantwoordelijkheden kennen en nemen. Nu je draai zien te vinden binnen de keukens, succes!!

Beleving verkrijgen tijdens grote producties

Heb hier al vaker over geblogd, maar het blijft interessant. Hoe kun je tijdens grote produktie toch de beleving verkrijgen die nodig is om de passie over te brengen in de gerechten? Feitelijk kun je een grote partij met daaraan verbonden een menu als voorbeeld nemen, het voortraject is vol met passie, het bedenken van de gerechten, de proefborden en de smaakcombinaties. Binnen dit traject bevindt men zich in een 'passionele situatie'.

Maar tijdens de praktische uitvoer, het bereiden en klaarzetten van het menu worden mensen 'ongepassioneerd', tien borden met voorgerechten is nog 'leuk', maar tweehonderd voorgerechten klaarzetten is anders, ineens wordt de beleving aangetast en dit geldt ook voor het bereiden van de hoofdgerechten, tien stukken vlees en of vis aanbakken blijft aangenaam maar tweehonderd niet meer.

Toch is dit deels te ondervangen door het schrijven van 'hufterproof' recepturen en een einddoel te stellen waar bereiders 'trots' op kunnen zijn. Ook door bereidingsruimten op te leuken en te voorzien van media wordt het gevoel positief gestimuleerd. (recentelijk, Bolscher vlees en Sjaak Jobse)
Dit kan voor de 'zorg' ook een positieve stimulering zijn, waarbij het eindprodukt zowel qua smaak en visueel in te zien moet zijn door iedereen. Bereiders moeten zien en proeven hoe de 'gast' het eten beleeft, dit geeft meer belevingsgevoel tijdens bereiden. Tevens werkt dit, inzet verhogend.

Het vergeven van grote hoeveelheden gerechten is en blijft produktie werk wat, zowel in de zorg alswel voor grote partijen binnen horecabedrijven en cateringen zal dit plaats blijven vinden. Het grote verschil is dat de partijen binnen horeca en cateringen een gevoelsmatig gezamelijk einddoel hebben, het verwennen van de gast, hier zetten opgeleidde vakmensen zich voor in. Hier staan mensen voor, hier zijn ze trots op, alle gerechten moeten 'perfect'zijn.

Wat mist er dan binnen de zorg:
De beleving die het eindprodukt moet veroorzaken, het passende servies en de complimentenstructuur.
De beleving door het eindprodukt is te ondervangen door mediastructuren, het servies dient aangepast aan gerecht (ten aller tijde vakingerichte borden zowel plat als diep) en communicatie tussen bereiders en eindgebruikers. Binnen de horeca vindt communicatie tussen personeel en gast en dit mist binnen de zorg, hier moet over nagedacht worden, bereiders moeten weten wat eindgebruikers van hun gerechten vinden.
Hoofd servies moet er zijn in twee vormen, plat en diep met indeling, dus 'ingedeelde borden' speciaal voor de eenpansgerechten, stoofschotels en stamppotten en voor de meer ' plate gerechten' met vlees en of vis, groenten en een aardappelgarnituur. Verder zullen eindgebruikers moeten kunnen communiceren met bereiders zonder tussenkomst van directies, er zal een interactie moeten kunnen plaatsvinden.

Hierbij er wel van uitgaande dat regeneratietechnieken blijvend geperfectioneerd worden, waarbij eenvoud centraal zal moeten staan.

Conclusie: Hoe structureel bereidingspocessen ook plaatsvinden, de factor 'beleving' moet beschermd en gestimuleerd worden, waarbij innovatie kan plaatsvinden op het gebied van servies, directe communicatie en inrichting werkruimten waarbij ICT een onderbouwende peiler zal kunnen zijn. Het eindprodukt moet altijd het na te streven einddoel zijn, hoe groot de produktie ook is en mensen willen weten of het einddoel goed was!!!!!

Mensen en structuur

Defenitie: 'de interne opmaak van een geheel' met als toevoeging, door een bedrijf bepaald en dus uniek. Structuren zijn nodig om binnen een organisatie alles zo te laten verlopen zoals bepaald door organisatie.
Moeilijk? Ja soms best wel, wij mensen zijn soms te 'persoonlijk' in het vormen van eigen structuren binnen bedrijven, waarbij de 'goodwill' er wel is, maar er voorbij wordt gegaan of dit bedrijfsmatig de juiste manier is.
Dit is een uitermate interessante materie die ook binnen onze bedrijven plaatsvindt.
Ook ik ondervond hier last van, mijn eigen manier van denken en doen moest ook op de schop, niet enkel meer denken aan 'mijn keuken', maar transparant zijn en aanpassingen doen terwille van de bedrijfsstructuur. (oogkleppen verwijderen)

Ik ben mij bewust geworden van het feit dat ik mijn persoonlijke structuur overboord moest zetten en de structuren van het bedrijf in algemene vorm moest intergreren binnen onze keukens.
Dit is belangrijk om een effectief beleid te doen plaatsvinden, een beleid verkozen door onze bedrijven.
Aangegeven lijnen moeten gevolgd worden, want anders klopt de gekozen structuur niet meer.
Groeiprocessen meemaken binnen organisaties is mateloos interessant, mits men er open voor staat, geen losse kreten meer, maar gericht handelen aan de hand van gekozen lijnen.

Laten we wel wezen: zonder structuur zou geen geen leverancier meer leveren, bestelde produkten zouden niet bezorgt worden. En daarom zijn structuren belangrijk, gekozen lijnen zijn bepalend en dienen disiplinair gevolgd.

Wij koks zijn gewoonte dieren, misschien sommigen wel met structuur en sommigen niet, maar de gekozen bedrijfsstructuur is belangrijker dan het 'koken en zorgen voor welbehagen van eigen winkeltje' soms moet je groter meegaan denken en doen om een gekozen structuur te ondersteunen.

Zonder structuur kan er niet gekookt worden, puur en alleen maar 'varen' op idealisme is een vergane factor. Terwijl idealisme de bron is ter inspiratie.

Moeilijk, maar nodig!!!!!

Witte stokken

De 'witte stokken' knallen de grond uit na zo'n zomers weekend.
Wat is nu de beste witte stok, de dubbel A1, of toch misschien de driedubbel A1, wel volgens mij maakt het niet uit alleen de driedubbel A1 is wel erg dik, naar mijn mening te dik.
Ik denk dat het qua smaak geen sodemieter uitmaakt, alleen er moet weer iets nieuws uitgevonden worden en vandaar de 'penis asperge'.
Een knots van een asperge die romiger moet zijn als zijn soortgenoten. Bij dit soort asperges hoor je de baterijen er gratis bij te leveren, wil je deze asperge promoten.

Maar neem van mij aan dat de gewone witte stok, gekwalificeerd als dubbel A1, de meeste beleving geeft. Je bereid zo'n stok heel eenvoudig, eerst schillen, dan onder water zetten, iets suiker en zout en afdekken met de schillen. Aan de kook brengen, gas iets terug en zo houden voor ongeveer 10 minuten, laten afkoelen in vocht.

Ikzelf heb een probleem met de 'witte stok', deze is in mijn ogen alleen te serveren met de 'ambachtelijke ham' van slagerij van der Laan. Maar dit is niet het ergste, ik wil ook dat de klassieke versie vervangen wordt: Een klassieke witte stok mag alleen geserveerd worden met: De ham van keurslager van der Laan, vergezeld met een opperdoes ronde, een hard gekookt ei, verse peterselie en een orginele hollandaise saus. De geklaarde boter moet vervangen worden door een goede hollandaise en alles zonder nootmuskaat!!!!

Mijn probleem is dat de ham uniek is, dat maakt het gerecht afhankelijk, niemand anders kan deze ham maken, dit is ham met echte beleving.

Prive maak ik eenmalig de stokken klaar voor mijn vrouw, de kinderen houden er niet van, belofte maakt schuld, maar ook dit jaar geef ik thuis Dubbel A1 met bovengeschreven garnituur.
De driedubbel A1, serveer ik niet, ik wil geen lichamelijk vergelijk, deze asperge is in mijn optiek meer innovatief op een thematische 'kama sutra' beurs.

Dus gewoon dubbel A1 met iets zout en suiker zonder persoonlijke extra toevoegingen, kom op, de asperge behoeft dit niet, verkloot deze stokken niet met foelie of andere niet passende ongein.

Hotel Bieze en de weg terug

Vandaag een dagje Hotel Bieze, even Borger snuiven.
Veel motergeweld binnen Borger, morgen de superbikeswedstrijden in Assen, mooie machines geparkeerd rondom het Hotel.
Vandaar ook de vele plategerechten s'avonds, ik stond aan de pas, gelukkig mijn bril meegenomen anders was het niet goed gegegaan. Mooie avond gedraaid met veel complimenten van gasten.

Rij ik naar huis en hoor ik via BNR radio dat het plantje Stevia is goedgekeurd door de Europese commisie als zijnde voedingswaar. Sjapo, cocacola is gelijk bezig gegaan om met deze natuurlijke zoetstof hun produkten te verrijken.
Dit is een bom onder de suikerindustrie, maar een verrijking voor de mens.
Dus ik zou zeggen op naar intratuin en gelijk een 'pol stevia' aanschaffen!!!!
Let wel, Stevia is 400 maal zoeter als de normale suiker, dus kijk wel uit als u uw kopje thee aanzoet met stevia.
Kunnen we eindelijk ook binnen keukens de recepturen aanpassen betreft onze desserts, die dan ook voor suikerpatienten geen probleem meer opleveren.

Voor meer informatie over Stevia, een interresant artikel:
http://www.medinews.be/full_article/detail.asp?aid=3267

Praten (lullen)

Praten.
Gewoon lullen met iemand, prietpraat, praatje pret, belangrijk?
Hoe je een gesprek ook benadert, door te 'lullen' verkrijg je de meeste response.
De grootste deals worden zo gesloten, gewoon lullen met elkaar en luisteren.
Bovengaande termen zijn vaak gepasseerd binnen mijn nevenactiviteiten aangaande grote gebeurtenissen en ik stond vaak 'groen' met de oren te klapperen.
Veel zakelijke overeenkomsten worden beklonken onder het genot van ......., maar altijd door te praten en te luisteren.
Vandaag veel gepraat en geluisterd onder andere over groenten.
Belangstelling hebben in elkaars activiteiten en proberen een 'win win' situatie te verkrijgen waarbij 'beleving' voorop staat, interessante materie!

Realiteit,
Reorganisatie van de Centrale keuken. (betreft opslag)
Veel productie. (veel telefoon)
Vanavond vis fileren, vers van de boot, wel besteld maar toch als verassing in de middag.

Telefonische bereikbaarheid is tegenwoordig een 'must', maar toch zou ik die die klote telefoon wel eens willen dumpen, gewoon lekker onbereikbaar zijn, soms wordt je er kiekeboe van.

Soms niet !!

Vandaag even niet.
Toch wel de wil, maar niet de moed.

'Sponsen'

Vandaag zitten 'sponsen', een nieuw woord voor de dikke ''Van Dale', sponsen wil zeggen je vol laten zuigen met informatie, ja knikken en maar door gaan totdat je uitgewrongen wordt.
Teveel afspraken, teveel informatie, te veel nadenken en dan nog doen. Kan dit? Ja blijkbaar wel, alleen moest de kooksessie van vanavond beginnende om 17.30 uur nog klaargezet worden om 17.15 uur, wat een prestatie!!

De kooksessie was een succes, maar ja dat zijn de meeste kooksessies die wij geven, dit komt niet door ambiance en of een ander materieel gegeven, nee dit komt door de persoonlijke manier van het geven van een kooksessies, dit komt hoofdzakelijk door de 'karakters' van de koks die dit doen en de wisselwerking met de groep die deelneemt.
Vanavond was dit wederzijds een grote plus, leuke mensen!

Maar toch teveel gesponst vandaag en uitgeknepen, dan wordt je met de neus op de feiten gedrukt en dan vraag ik mij af, is 'sponsen' een persoonlijke karaktereigenschap of algemeen mens eigen, ik heb geen idee, maar ik weet wel dat het zwaar is!!!

Als dit een persoonlijke karakter eigenschap is dan wordt het tijd voor 'Tibet'.
Tot jezelf komen en een hernieuwde structuur vinden doormiddel van rust en relativering.

Wat ik nu doe voelt niet goed aan, op deze manier kun je naar de 'kloten' gaan.

De draad weer oppakken

Nu alles weer redelijk gecontroleerd gaat binnen de privesituatie, proberen om achterstanden weg te werken. Dit zowel aangaande werk maar ook de nevenactiviteiten zoals EvenTT Culinair.
Een paar vergaderingen gemist en deze waren belangrijk aangaande 2011. De beurs was dit jaar een overweldigend succes maar de muren moeten opnieuw gefundeerd worden betreffende EvenTT Culinair 2011. Verder wil ik mij blijven verdiepen in de zorgsector en de door hun aangeboden maaltijden. Ikzelf heb dit in afgelopen periode mogen ervaren en werd daar niet vrolijker van, niet dat ik de wijsheid in pacht heb, maar ik kan wel beoordelen. Ik vind dat de beleving die nodig is om de 'zorg gasten' met genoegen te laten consumeren totaal niet aanwezig is.

Er zal een veel breder samenwerkingsverband tot stand moeten komen tussen horeca en instelling om dit te kunnen laten gebeuren, waarbij niet de logistiek en technieken centraal zullen moeten staan, maar enkel 'visuele beleving van zorgconsument'. Waarbij er tevens aandacht zal moeten worden besteed aan 'heropvoeding' van consumenten aangaande consumeren!
Alle aangeboden keuzes binnen dagmenu's zijn te groot om tot een acceptabele uitvoer te komen binnen keukens.

Ook zal ik het blog verder gaan verrijken met een uitgebreid verhaal over het plantje Stevia (de ilegale suikervervanger) en het gebruik van EM-zout, ik ben geen expert maar ik vind dit hoogst interessant. Suikervrij kunnen koken en koken met zout wat voor het lichaam geen nadelige gevolgen heeft.
Als ik de documentatie hierover lees dan doet mij dit denken aan het laten rijden van een auto op water, logisch dat dit wordt voorkomen door belanghebbende patijen.

Vandaag de eerste vrije dag samen en dan 'val je in een aangename leegte', veel gapen en genieten, nu wel compleet.
Moet nu afsluiten, beloftes over tijdstip ter bed gaan maken schuld !!

Tot morgen.

Verlossing

Vandaag ontslagen uit het ziekenhuis, al is Ivan nog niet totaal hersteld, worden we toch als gezin weer herenigd. In de namiddag kwamen de verlossende woorden van de dokter, nog wel enigzins sceptis maar wel bemoedigd, verder herstel kan thuis plaatsvinden. Ales ingepakt, waarbij we tassen tekort kwamen, een mens verzameld veel binnen drie weken, vooral gekregen kaarten en snoepgoed. Dan naar beneden, naar het grandcafe binnen het UMCG om snel van een 'afscheidsdiner' te genieten bestaande uit: twee cola en een portie kwekkerboom bitterballen met mosterd en mayonaise, waardoor wij te laat kwamen op de afgesproken plaats die ik had overlegd met mijn vrouw en oudste zoon.

Verlossing, ja, terugkerend naar een voor ons redelijk gecontroleerde gezinssituatie thuis.
Geleerd door dit voorval, veel, waarbij vooral het gecontrolereerde leven wat je leidt, toch niet zo gecontroleerd blijkt achteraf, hier sta je eingelijk nooit bij stil.
Wel leer je hierdoor opnieuw meer relativeren, vooral ook door de acute crises situaties om je heen.

Ik dacht ook dat ik van Sjoerd verlost was, maar nee, staat hij nu weer uitgebreid in de 'Kokskoerier', Sjoerd wordt de maitre die de tafelbereidingen doet herleven binnen de Nederlandse Horeca, eindelijk!!!!!!!

The day after

De catering is op en top verlopen maar was wel slopend.
Ook nog een vervelend incident, een der koks op de catering heeft dezelfde avond een ongeluk gehad, hij is er gelukkig heelhuids vanaf gekomen maar wel was hij zwaar gehavend. Auto total loss, maar dit is van minder belang. Siebrand mag na een medische check het ziekenhuis verlaten en kan thuis verder herstellen. Het praktisch probleem binnen zo'n situatie wordt flexibel opgelost en dit gaat op basis van collegialiteit. Dit verdient een grote pluim binnen onze organisatie maar vooral ook voor de mensen die er werken. (Albert)

Ikzelf heb na overleg met directie de centrale keuken meer gestructureerd zodat ook nieuwe koks uit de voeten kunnen. Vervang vanavond mijn vrouw opnieuw binnen het UMCG, hoop dat er begin deze week postieve veranderingen gaat plaatsvinden, zoniet dan moeten wij als gezin een nieuw plan opstellen want dit is op deze manier niet vol te houden.

Kapot

Lichamelijk redelijk naar de klote!
Dit is het vierde weekend dat we anders als anders doorbrengen, Ivan nog steeds in het ziekenhuis.
Mijn vrouw spreek en zie ik alleen als wij elkaar aflossen, op de zondag en de dinsdag. (wel telefonisch natuurlijk)
Wat betreft het werk hebben we pittige dagen achter de rug, een catering die veel denkwerk met zich meebracht.
Deze nare gezinssituatie begint nu zijn tol te eisen, echter het belangrijkst is het herstel van Ivan, wel hoop ik dat we het verlossende woord begin volgende week krijgen en dat hij ontslagen wordt uit het ziekenhuis.
Dan functioneerd alles nog niet optimaal, maar dan is iedereen gewoon weer thuis.
Moet ook zeggen dat wij alle medewerking van ons bedrijf krijgen en zij zich zeer tolerant opstellen, terwijl ik niet voor honderd procent functioneer. Het gekke is dat het niet optimaal functioneren ook een enorme geestelijke tweestrijd teweeg brengt die mede vermoeiend blijkt.
Je wilt en kunt (denk je) alles rechtbreien, maar helaas gaat dit niet.
Wie ben ik eigenlijk om te klagen, alles kan nog veel erger, ook dat maak je mee binnen een ziekenhuis.

Toch zetten dit soort situaties, waarbinnen wij ons nu bevinden, je wel aan het denken.
Een stabiel ingericht priveleven is de motor van je functioneren op de werkplek, maar pas op als dit wordt ondermijnd!!!!!

Tact

Tact, het hebben van tact, tactvol zijn, met tact iets brengen.
Tact moet je koesteren, als dit eigen is, is je dit niet eigen dan zou je het moeten leren.
Wat is tact, volgens de Wikipedia: gevoel voor hetgeen in een situatie passend is, bekwaamheid om in het maatschappelijk verkeer op de juiste, gepaste wijze op te treden.
Ik vind vooral de eerste definitie een juiste, hoe vertel je iets binnen een bepaalde situatie.

Dat sommige mensen tactloos zijn en of minder gevoel hebben aangaande tactvol optreden is ons niet vreemd.
Maar soms maak je een situatie mee waar je tact verwacht, maar dit dan toch niet gebeurd.
Soms kan het vergeven van negatieve informatie 'tactvol' gebracht worden.
Het vergeven van niet gecontroleerde positieve 'hoop' bij mensen is tactloos en niet doordacht!!

Eigenlijk zou je en nieuw 'vak' moeten introduceren binnen het MBO: Het vak tact, waardoor een ieder binnen opleidingen hiermee in aanraking wordt gebracht. Hoe gaan wij tactvol met elkaar om binnen onze maatschappij.

Minder tactvol zijn vaak zij, die een overmatig ego hebben, zij die alles zwart en wit zien en zij die niet stilstaan bij menselijke emoties binnen situaties.
Gek is dat, van sommigen verwacht je automatisch meer tact !!

Leerlingen zijn niets!!!

Hoor je vaak, door veelal van die sukkels die het zelf niet gemaakt hebben, of meevaren op de naam van een restaurant. Ben ik trots, vandaag helemaal, staan er ineens twee van 'onze' leerlingen (ook een oud-leerling) in onze keuken met een groot plakaat om de nek. Zij hadden meegedaan aan een wedstrijd in het Noorden des lands, op het Friesland College. Niet trots op mezelf maar op hun, tot ver binnen middennacht gewerkt aan hun gerechten, kilometers gereden om 30 gram agar-agar te verkrijgen omdat het schuim niet bleef staan.
Doen ze dit alleen, nee, hun 'secondanten' gaan mee, zij offeren zich op!
Iedereen kapot na zo'n dag en nacht, maar met resultaat!!!
Dit doet ook mijn bloed opnieuw sneller stromen, mensen, jonge mensen die tot op het bot gaan om een 'bordje' te bereiden, de secondanten voor de back-up en de chefs voor de tolerantie.
Wat kan een bedrijf hiermee, schreeuwen en laten publiceren.

Leerlingen zijn iets en kunnen meer zijn, welkom collega's !!!

ps,
Ik ga nu via de website, (600 unieke bezoekers per 24 uur het blog koppelen)

Luisteren!

Luisteren, aanhoren wat een ander zegt, de tijd hiervoor nemen.
Moeilijk?
Ik dacht van niet, maar dus wel, in bepaalde situaties blijkt dat luisteren naar een ander moelijk kan zijn. Helemaal als de woorden in onze ogen op dat moment niet passen.
Ik heb afgelopen dinsdag niet echt geluisterd naar een dokter en daardoor alleen mijn eigen conclusies getrokken.
Te druk in de kop met van alles.
Het plaatje leek en lijkt een stuk positiever, Ivan mag waarschijnlijk naar huis om verder te herstellen, waarschijnlijk deze week nog.
God zij dank, weer terug aan de basis, binnenshuis, waardoor de 'normale' situatie ietwat terug keerd.
Geleerd van deze gebeurtenis in de privesfeer?
Veel, heel veel, niets is gewoon, veel 'gebeurtenissen gezien' binnen het UMCG.

Relativeren is toch wel de meest begeerlijke deugt binnen ons dagelijks leven.

Authenticiteit

Wat consumenten echt willen!
Wat ik hiermee moet, wel ik kreeg twee boeken aangeboden door een goede kennis.
Twee boeken binnen twee dagen, maandag en dinsdag los ik mijn vrouw af binnen het ziekenhuis, dan leest dit lekker weg als je 'zit' naast je zoon.
Twee boeken geschreven door James Gilmore en B.Joseph PineII, pittige materie die de hersenen doet prikkelen.
Vooral het tweede boek 'de beleveniseconomie' sprak mij aan, dit geeft mij persoonlijk een steun in de rug wat betreft mijn gedachtenwereld aangaande bereidingen van gerechten en hun invloed. Beleving is de puurste vorm van het 'tot je nemen van een aangeboden iets', niet de essentie van produkt, maar het persoonlijke gevoel wat dit te weeg brengt.
Wij willen echt maar alles is nep!
Net zo nep als vers is!!!!!

Domper!

Als iets goed blijkt te gaat, dan verwacht je dat je in en opwaartse spiraal vertoeft. Dat dit niet altijd opgaat werd mij vandaag duidelijk, een enkel klein gegeven kan dit teniet doen. Soms enkel door een woord en of een beoordelings fout, soms door een verkeerde woordkeuze. Soms groeit het gras, waarna het ineens gemaaid wordt door een ander. Hiermee moet je kunnen omgaan.
Een prognose moet kunnen worden bijgesteld, temeer als de klachten niet veel voorkomend zijn.

Een goed recept wat toch klachten geeft en geen geschiedenis heeft zal herschreven moeten worden totdat het perfect is, dit kost tijd en inlevingsvermogen.

Hoe ons leven ook in elkaar steekt wat betreft routine en vernieuwingsgezind zijn, een gebeurtenis gepland of niet zal dit kunnen ontwrichten, soms goed, maar soms ook niet.
Het aanhoren van niet passende aspecten kost moeite!

Een andere zondag

Een andere zondag is een zondag waarbij je weet dat de afsluiting niet is als de normale routine, s'avonds naar het ziekenhuis om mijn vrouw te vervangen. Dit druk een stempel op je handelen, te meer omdat je aan een tijdstip gebonden bent en dat zijn wij koks niet gewend, je maakt normaliter alles af waar je mee begonnen bent. Deze zondag dus niet en dat geeft, geloof mij een tweestrijdig gevoel, waarbij ik mij voorhoudt dat de balans ten allen tijde door zal slaan naar het gezinsleven. Toch geeft dit een tweestrijd, dat is de realiteit.

Nephrorps norvegicus

Vandaag was het de dag van de Nephrorps norvegicus, deze uitermate voor consumptie geschikte diertjes doen mijn hart sneller kloppen. Vandaag heb ik een ' berg' van deze geurige schaaldieren verwerkt. Wij en ik zeg wij, wij hebben een soepje gekookt van dit geurige beestje.
Vrienden en collega's dachten mee, gaven hun persoonlijke mening betreft smaak en geur intentie.
Ik wil niet gaan refereren, maar als ik de gemiddelde bisque van Canadese kreeft zou moeten gebruiken als maatstaaf dan prefereer ik de bisque van van de Nephrorps. De smaak is intenser en doet meer denken aan het zilte, zo ook de geur.
De voedingswaarde van dit diertje doet per 100 gram produkt, 378kJ/90 kCal, 1 gr. vet en 19 gr. eiwit.

Vandaag tientallen liters bisque bereidt van deze kleine smaakvolle kreeft, hierdoor wel een kleine temperatuurstijging gehad door de absurde hoeveelheid, het gaat dan anders dan anders. Wat zijn wij koks eigenlijk gewoonte dieren, als er andere productie eenheden aan te pas komen krijg je een 'onderbuik gevoel', zekerheden worden dan onzeker. Het gekke is dat ik ook een bouillabaisegevoel krijg tijdens de bereiding, het liefst draai ik alles door de passivit, maar helaas gaat dit niet. Een grote dampende pan met alleen maar smaak, de smaakmakers eruit halen, doordraaien en teruggeven, helaas moeten de schalen eruit gezeefd worden bij een bisque, om alle smaak uit de schalen te halen heb ik gebruik gemaakt van een boormachine van het merk Metabo, met opzetstuk waardoor er een perfecte verpulvering van schalen plaatsvond. En dit is belangrijk, nieuwe dingen doen, ontdekken, meningen aanhoren en hier conclusies uit trekken.

Op deze manier ontstaan er vernieuwingen waarbij iedere eigen mening, een peiler zal zijn om een fundamentele nieuwe structuur sterker te maken en ik, ik ruik naar Nephrorps zei mijn oudste zoon na thuiskomst, tijd om te douchen en te dromen.

Praktijkexamens

Menig leerlingkok wordt altijd actiever in deze periode, want het gaat gebeuren, er moet examen gedaan worden door de leerlingen niveau 3.2.
Een heel jaar hebben de leerlingen hierna toe kunnen werken, maar nu gaat het erom spannen.
Nadat de opdrachten zijn uitgedeeld begint het spel, hier staan bereidingstechnieken en of gerechten tussen waarvan sommigen nog nooit gehoord hebben. Gek is dat, want de BPV-mappen zijn vaak geheel ondertekend door de leermeesters. Ook dit jaar is het weer raak, coquilles, farce, verse vis, etc. Nu komen ze met de vragen, nu moeten ze nog van alles ondernemen en dan denk ik, wat een artiesten!
Persoonlijk zeg ik altijd tegen mijn leerlingen, alles wat binnen het praktijkexamen zou kunnen plaatsvinden moet 'eigen zijn', alle genoemde technieken en of produkten moeten herkenbaar zijn binnen je eigen opgedane kennisvergaring, zo niet, maak ze dan eigen!
Om te leren koken en een examen te doen zijn drie factoren van belang: praten, zien en doen!!!!
Praten is het zelf aangeven waar het aan schort binnen jouw kennis, praten kan zijn vragen, zelf ondernemen, willen weten. Mensen vragen over hun persoonlijke ervaringen betreft technieken en of over gerechten.
Zien is geinteresseerd kijken op de werkplek, zien is heel belangrijk, visueel iets tot je nemen en zie nu: alles is in te zien via internet en hoeveel leerlingen weten dit?
Niet veel en dat bevreemd mij, vandaar dat ik een tatoeage plicht zou willen instellen met de volgende teksten: http://www.letscook.it/, http://www.passievoorhoreca.nl/ en http://www.foodtube.com/.
Deze tatoee het liefst in nek, zodat als je in de klas zit de URL kunt aflezen bij diegene die voor je zit. Ik snap trouwens ook niet dat ROC'S deze sites niet met koeienletters op de voorgevel kalken van hun gebouwen.
Doen, schept zelfvertrouwen en controle, situaties in eigen hand hebben.
Alles wat genoemd wordt op aangegeven examenformulier moet je gedaan hebben.
Je doet examen, haalt dit en dan pas begint het 'echte', geen leerling meer zijn maar verantwoordelijkheden krijgen en nemen.
Een eindexamen is een 'momentopname', daar zijn de examinatoren zich ook van bewust, maar bereid je voor, gebruik het internet!!!!!!!!
Er zijn natuurlijk veel meer internetsites waar 'iets klaargemaakt wordt', maar deze zijn voor na het servies. (komen we later op terug)

Zelfstudie is de nagel aan de doodskist van het onderwijs mits deze niet begeleid wordt!!!!!!!

Concepten zorg aanpassen !!!

Concepten aanpassen binnen de zorg, dit is moeilijk want deze concepten hebben als uitgangspunt een criptie die vooral gestoeld is op het kostenaspect.


Maar zou het niet super vernieuwend zijn om nieuwe bronnen aan te slaan, waarom geen 'vergeten groenten' binnen de zorgmenu's, waarom geen beperking in keuzes, waardoor meer aandacht voor het aangebodene. Met als algemene factor de mensen opnieuw te interesseren voor smaak en presentatie. Ik denk dat voor een instantie als het UMCG hier een grote uitdaging voor handen ligt, zij staan al groot op de kaart aangaande medische expertise, waarom dan niet op het gebied van voeding en 'voedingsgiften binnen zorg,' maar ook vooruitstrevend naar de toekomst, waarbij het gebruik van voeding binnen afgelopen jaren geen referentiekader mag en moet zijn.

Referentiekader zal altijd moeten zijn: beleving tijdens bereiding en ontvangstplezier!!!

Binnen het UMCG zou je kunnen denken aan een 'ontwikkelcentra voor goede voeding' binnen zorg en vertakkingen met als doel een fundament te verkrijgen voor instellingskeukens, met daarbij specifieke opleidingen binnen deze lokatie waarbij referentiekader cruciaal zal moeten zijn.
Wat betreft technieken om maaltijden warm op te dienen en of ter plaatse te verwarmen hoeven we het wiel niet opnieuw uit te vinden, misschien alleen te polijsten.
Dat de meeste maaltijden binnen de zorg een ugrade nodig hebben weet iedereen, laat onze generatie en die na ons daar dan zorg voor dragen, voordat het te laat is!!

Fietsers in Dwingeloo

Dwingeloo geniet vandaag veel belangstelling van fietsers. Dames die met hun snelle benen de pedalen neersabelen, wielrensters vanuit heel Europa. Het is namelijk de week van de wielerronde van Drenthe en vandaag was Dwingeloo aan de beurt, weet ook dat er vele ploegen binnen onze muren huizen deze week. Eigenlijk is het net een beetje 'Tour de France', overal campers met reclame, overal mensen die ter dienste zijn van deze atletische dames.
Ook wij zijn deze dames ter dienste, maar dan meer op het gebied van het 'inwendige' en dan zie ik U denken, maar nee ik bedoel meer de pasta's met bijbehorende sauzen ontdaan van alle franje want franje mag niet, het moet puur sec.
Vanaf half twaalf een buffet voor genodigden, ongeveer 185 personen en om half vijf opnieuw een buffetje voor 195 personen, vandaar dat we vanaf negen uur vanmorgen de aftrap deden.
De meeste voorbereidingen waren gisteren al gedaan door de brigade van Hotel Wesseling en Hotel de Brink, hierdoor verliep alles als een geoliede machine. Wat een gecontroleerde hectiek heerst er dan zo'n dag. Voor de keuken van Hotel de Brink werd het vanavond ook nog druk 55 personen menu die trapsgewijs binnen kwamen en het menu gingen inrichten naar eigen behoeften, ja keukens zijn flexibel. Dit is horeca, inspelen op situaties want buiten dit menu om schoven nog vele gasten 'even aan'.
Wordt Marije (chefkok) niet koud of warm van, altijd flexibel en gecontroleerd, helemaal door de avond hiervoor, waar zij inspiratie opdeed bij Ivy's. (weer vroeg op vanmorgen vanuit Rotterdam naar Dwingeloo)
En dan als klapper onze produktenlijn die kort na presentatie haar eerste bestellingen (vandaag) tegemoet gaat zien in een bestelorder van 400 stuks!!!!!!! (onze beste soep)
Als deze, voor ons eerste megaorder eruit gaat volgende week is, onze produktenlijn een feit, produkten op de markt brengen waar wij trots op zijn, waar onze bedrijven achterstaan.
Ik blijf het noemen, beleving in bereiding, is superbelangrijk, hoe groot de oplages ook zijn!
Even je gedachten op een zijspoor, heerlijk, met Ivan gaat het steeds beter, nu nog een stabiele bloedspiegel en alles gaat weer kloppen. Als Ivan weer thuiskomt krijgt de afdeling waar Ivan nu ligt een kopje van onze eerst 'geintroduceerde soep' van mij persoonlijk, of zouden zij toch een appelcake prefereren?
Zij mogen kiezen, wij zijn flexibel.

Verslavingen, relativeren, ...

Vandaag opnieuw het ontwakingsritueel met de daarbijbehorende perikelen. Ivan heeft opnieuw een goede nacht gehad ook al wordt je s'nachts gewekt voor de controles en zo nu en dan een 'vals alarm' van de monitor. Mijn persoonlijke probleem zowel gisteren als vandaag is het roken. Dinsdag drie sigaretten gerookt en dit koste moeite, grote moeite, je probeert zowaar uitvluchten te zoeken. Eingelijk is dit te belachelijk voor woorden. Vandaag is het iets gemakkelijker want mijn vrouw komt mij in de namiddag aflossen, maar toch. Ivan blijkt vandaag stukken beter als gisteren, hij gaat zelfs naar de inpandige school met zijn meegekregen leerwerk. Heb ik even tijd om een een warme maaltijd uit te kiezen bij de AH, het wordt bami met kip, Ivan heeft gisteren getekend voor frite met bijbehoren.
Ook nog even tijd dus om te roken en zo denken er meer, het is een een drukte van belang bij de hoofdingang van het UMCG, terwijl er ook hier een rookverbod geldt. Er staan zelfs mensen tussen die vastgesnoerd zijn aan rijdende kapstokken vol met infuzen.
Het roken hier heeft geen lang leven, want iedereen wordt weggestuurd door dienstdoende toezichthouder, er is geen pardon.
Om twaalf uur gaan we eten, Ivan eet de frite in de gemeenschapelijke ruimte en ik eet mijn, in de magnetron verwarmde hap op in het zaaltje.
Waarschijnlijk heb ik de gebruiksaanwijzing niet geheel goed gelezen want de bami is iets aan de taaie kant, de kip in satesaus is goed, maar het is meer saus als kip! Je betaald voor zo'n voorverpakte maaltijd € 4,90 en dit is teveel naar mate het aantal grammen.
Als mijn vrouw arriveerd, heeft zij ook nu een vooraadje huisgemaakte gerechten meegenomen, dus aankomende dagen kan er weer gegeten worden zonder verzet, ik blijf wel bij mijn standpunt, dat als het geserveerde eten beter gepresenteerd zou worden dit veel vooroordelen zou kunnen wegnemen.
Deze middag krijgen we ook te horen dat ondanks het feit dat Ivan er beter uitziet, hij pas naar huis mag als de bloedwaarden constant zijn en dit is nog niet het geval. Toch ziet alles er een stuk postitiever uit en wordt je relativeringsvermogen door dit soort gebeurtenissen bijgesteld, mede ook door hetgeen je om je heen ziet gebeuren op zo'n kinderafdeling met van die kleintjes die nu al chemokuren te verdragen krijgen.
Door wat ik afgelopen dagen heb meegemaakt, weet ik dat: gezondheidheid het allerbelangrijkste bezit is en al het andere bijzaak!!!

Een dag.....

Ontwaken binnen een ziekenhuis is anders als thuis, hier ontwaak je met meerdere patienten op een kamer. Hier wordt je gelijk om 8.00 uur omringd met zorg, zo ook wat betreft het ontbijt waar mijn zoon kan kiezen van een wel heel uitgebreid 'ontbijtbuffet', van alle sappen, broodsoorten en belegsoorten voorzien. vleeswaren en kaas allemaal apart verpakt. Hij mag kiezen, de ouder niet. Na kort overleg mag ik er tussenuit knijpen om snel een krant en wat voorverpakte broodjes te ritselen bij de inpandige Albert Hein. Jesus, wat is het hier al druk op dit tijdstip van de ochtend, je staat nu al in de rij. Na het ontbijt het normale ochtend ritueel en dan een 'normale ziekenhuisdag', het structureel langskomen van zusters, doktoren, voedingsdeskundigen, etc. Ivan is stoeder dan z'n vader, ik heb een 'naaldenfobie' en heb hiedoor regelmatig even afstand moeten doen. Als warme maaltijd was er nasi besteld, deze bleek niet te zijn zoals verwacht, een bord met daarop wat aangemaakte rijst met ondermeer wat paprika, champignonstukjes en een pakje kroepoek. Ivan weigert, dus opnieuw de gekoelde huisvoorraad aangesproken, nasi met satesaus, kipstukjes en pittige balletjes en kroepoek. Dit bord gaat gelukkig wel leeg, dit moet ook want patienten moeten aansterken.
Heb zelf nog wel even geproefd van de aangeboden nasi en moet wederom zeggen dat de smaak niet slecht was. Deze middag is een middag van rusten, ook heeft Ivan weer van die temperatuurpieken die hem moe maken.
Om 17.30 uur opnieuw kiezen van de 'uitgebreide koude wagen' met nu als extra een te kiezen soepje.
Afsluitend het avondritueel en om 21.00 uur weltrusten.

Tweede paasdag

Kom tijd te kort, erg druk in Dwingeloo, ben op tijd weggegaan om mijn vrouw te vervangen binnen het ziekenhuis. Aparte gewaarwording om op deze manier in een ziekenhuis te vertoeven.
Ivan maakt een goede nacht ondanks de nachtelijke onderbrekingen.

Restaurant Fiftheen

Op mijn weg terug naar huis, hoorde ik op de radio een interview met de manager van restaurant Fifhteen. Hun concept is het opleiden van jongeren binnen de horeca die geen baan hebben, deze jongeren zijn vaak afgehaakt op het MBO. Vijfentwingtig jongeren die binnen vijf weken de basistechnieken wordt aangeleerd in de praktijk. Deze mensen hebben vier praktijkdagen en de theorie beslaat een dag, deze theorie wordt ook gegeven door Fiftheen zelf. Dit in samenwerking met een ROC en de gemeente Amsterdam. Vijfenzeventig procent van deze mensen blijft na deze opleiding werkzaam binnen de horeca. Fifhteen is hier zes jaar geleden mee begonnen en dit heeft vervolg gekregen, restaurants als de Librije hebben een samenwerking met een ROC, het Cas Spijkers College, Culinair centrum Beverwijk mag opleiden, goed of niet goed dat is aan U.
Iedeeen zit zijn of haar 'ding' te doen en dit wordt getolereerd, wat inhoud dat officiele opleidingsinstituten niet meer voldoen.
Wanneer trek er iemand aan de bel en gaan wij inzien dat de 'moderne structureren binnen basis opleidingen een fiasco zijn gebleken'!!!!!!!!!
Er wordt binnen de horeca vaak geluld over 'back to basic', maar wanneer gaan we dit zeggen over de opleidingen, of was het vroeger hetzelfde als nu?

Wat er nu gaat onstaan is een marktplaats van opleidingen, waar totaal geen structureel gerichte fundamentatie achter schuil gaat.
Binnen nederland hebben we volledig de boot gemist, we teren nog steeds op 'goud van oud' en dit brengt verwarring binnen opleidingen. De boeken binnen de opleidingen staan vol met vergane glorie terwijl de hedendaagse maatschappij vol is van vernieuwingen.

En dan maar klagen dat er te weinig goede vakmensen op de markt komen, ja gek is dat.
De aankomende vakman en vakvrouw leert nog steeds wat larderen, pikeren, geleren, etc. is, maar schuim, het werken met de pacojet en of frix air wordt nergens genoemd.

Als de opleidingen binnen horeca nederland waren meegegaan met hun tijd, zo ook hun boeken en de inspirerende leerkrachten dan was de uitstroom waarschijnlijk ook minder geweest en waren al die 'kleine schooltjes' binnen bedrijven niet nodig geweest.
Een ROC met een perfect informatief blackboard zegt mij niets, dit is alleen maar een etalage naar buiten. (digitale shit, die niets over de opleidingen zegt)
Natuurlijk steek ik de hand ook in eigen boezem, soms wordt je moe van dit alles en denk en doe je gevaarlijk aangaande bepaalde basismethodieken, maar ja, daar kunnen ze mij persoonlijk op afrekenen.

Waar zijn wij in godsnaam mee bezig?????

Onzekere situaties

Normaal gesproken leef je een redelijk gecontroleerd leven waarij je eigenlijk nooit stilstaat bij onverwachte veranderingen. Onverwachte veranderingen in negatieve zin geven een ongecontroleerd gevoel, waardoor je de dingen door je vingers ziet glippen.
Geen grip hebben op een situatie voelt als een grote last die steeds zwaarder wordt. Alles om je heen draait gewoon door en natuurlijk moet dat ook. Vandaag mijn vrouw afgelost binnen het ziekenhuis, de hele dag zitten, dat dit zwaar is ben ik achter gekomen, maar een paar uur is te overzien. Mijn vrouw zit en slaapt de hele week al in het ziekenhuis en je hoort haar niet klagen.
Ivan moet de volgende week ook nog blijven, ze zijn er nog steeds niet uit wat de structuele pijn op de borstkas veroorzaakt. Wel krijgt hij medicatie tegen de streptokokken bacterie.
Zijn eetlust is ook nog niet optimaal, vandaag was er chili con carne besteld, waarbij het verplegend personeel gelijk voorstelde een andere maaltijd te laten aanrukken!
Het eten zag er dan ook daadwerkelijk niet uit, de chili op een plat bord in een dunne laag die aan de bovenzijde uitdrogingsverschijnselen had. Dan is inderdaad de eerste indruk, rotzooi!
Heb de chili zelf gegeten en moet wel zeggen dat de smaak goed was, de bijgeleverde rauwkost van witlof moest zelf aangemaakt worden met een dressing in een cupje.
Gelukkig nam mijn vrouw een eigengemaakte nasi met bijbehoren mee voor s'avonds, waarvan we alle vier gesmuld hebben.
Zelfs al zou de smaak van dit soort maaltijden goed zijn, dan nog blijft het moeilijk om te presenteren. Was de chili geserveerd in een diep bord met iets groene kruiden dan was de eerste aanblik anders geweest, maar dit kan waarschijnlijk niet in verband met het transport van de maaltijden, de hoofdgerechten moeten verpaktechnisch altijd geserveerd worden op platte borden. Iets om over na te denken zou kunnen zijn om toch ook diepe borden proberen te introduceren, maaltijden blijven hierdoor ook langer warm, omdat de maaltijdcomponenten dikker in het bord liggen. Gerechten geserveerd op platte borden koelen sneller af.

Goede, maar vooral gezonde Pasen voor iedereen!!

Goede vrijdag

Goede vrijdag, de aftrap naar het paasweekend.
Zo ook goed met Ivan, herstellende maar langzaam, hij beleeft de Pasen binnen het UMCG.
Kreeg vanmorgen de Culinaire Saisonnier onder ogen en zie daar, Sjoerd de Jong.
Grote foto van zijn 'flambeeract' binnen de demokeuken van het Village tijdens de horecabeurs Horeca Eventt te Assen.
Niet alleen een foto, nee, ook een groot gedeelte van de column van Carine bericht over de tafelbereiding die hier vertoont werd.
Wat Carine met haar column aan het voetlicht wil stellen: Gastheren en gastvrouwen binnen de gastronomie uitlichten en deze 'tak van sport' meer in het voetlicht te zetten.

Dat zijn we met haar eens, het zijn niet de alleen de koks die van het grootste belang zijn binnen de horeca, het zijn vooral ook de gastheren en gastvrouwen die hun stempel drukken op het geheel.
Er behoort ook wederzijds respect te zijn tussen keuken en bediening, mits de bediening en keuken gefocused zijn op het doel wat een bedrijf nastreeft en zich hier ook voor inzetten.
Het eerste contact met een gast, verloopt altijd via het bedienend personeel en dit is dan ook de eerste indruk dit wordt verkregen, daarnaast speelt natuurlijk de ambiance ook een grote rol.
Gastheren en gastvrouwen binden door hun eigen 'ik' mensen aan een bedrijf, dat staat buiten kijf.

Ben benieuwd naar morgen binnen het UMCG, ik los mijn vrouw even af, benieuwd naar wat er hier wordt aangeprezen om te eten. De ambiance is goed, het verplegend personeel ook.
Ben bang dat er al gekozen is door Ivan, dit moet natuurlijk een dag van tevoren gebeuren.
Zal waarschijnlijk een stamppot zijn als deze ertussen heeft gestaan.
Dan alleen de wijn nog kiezen.

Ik hoorde ooit een 'onderonsje' tussen bedieningspersoneel jaren geleden, waar gezegd werd: hij is goed, hij verkoopt een 'blinde' nog een kleuren televisie.
Dit gaat niet over de verkooptechniek maar over de natuurlijke kunde van persoon.
Dit is mij altijd bijgebleven, want dit was inderdaad waar, wat wij in de keuken maakten werd verkocht op een gerichte manier en dat is het fundament van de horeca.
Hij of zij verkoopt wat de keuken maakt, de kaart is ter orientatie, maar gerichte verkoop is de essentie van het bedrijfsbelang.

Ik hoop op een GOEDE zaterdag.

ps.
Ga het blog nu koppelen aan andere internet activiteiten.

Vette hap binnen UMCG

Na van het werk te zijn thuisgekomen, linea recta naar het UMCG in Groningen. Met het verzoek een 'vette hap' mee te brengen. Ivan kwam ons trots tegemoet lopen, na een slechte dag, ondermeer door verlenging van 'hechtenis' was hij weer aardig ter been, gelukkig zonder rolstoel. Toch ietwat teleurgesteld want ik had 'de hap' niet bij me. Na enige gedetailleerde uitleg van een zuster betreft de ligging van de snackcorner ging mijn vrouw op pad en ja hoor even later werd het 'vette' binnen gebracht. Toch zit je dan niet vol overgave te snacken, al die papieren zakjes op tafel met een glas cola. We waren natuurlijk uitgeweken naar de bezoekersruimte want al die geuren binnen een ziekenzaal doen geen goed. Gelukkig waren we de enigen binnen deze ruimte. Snacken binnen een ziekenhuis voelt aan als zijnde zondigen, als illegaal bezig zijn, je gaat ook sneller eten om het zo snel mogelijk weg te krijgen om te voorkomen dat je betrapt wordt door een dokter of zuster.
Toch is het wel eens goed om te zondigen, patienten kunnen er van 'opkikkeren'.
Daarom stel ik voor dit te legaliseren, hier een gedoogbeleid op te zetten net zoals bij de softdrugs.
Er komt binnen Nederland in de ziekenhuizen een 'snackcorner', waar patienten en of bezoekers legaal een vette hap kunnen halen, indien nodig op recept.
Verder zou je kunnen denken om de portionering aan te passen, bijvoorbeeld: het in bezit hebben van een frikandel van 60 gram is toegestaan, maar 61 gram of meer is strafbaar.
Verder zullen de zakjes voor transport kleiner moeten worden omdat meegenomen handel alleen en alleen maar voor 'eigen gebruik' mag zijn.
De plastic zak moet verbannen worden en vervangen worden door papier, we moeten wel milieu bewust bezig blijven.
Hierbij gaan wij er vanuit dat een ieder zijn of haar verantwoordelijkheden kent aangaande consumeren, de schijf van vijf, maar ze nu en dan mag je zondigen. Zo ook een patient!