woensdag 26 juli 2017

Anders zijn dan anderen....

Vandaag bezig geweest met het toilet van Perron29 ons 'schuurtje' waar weleens mensen komen eten. Soms moet de gast weleens ter toilet... dus het moet een propere ruimte zijn.
Nu hebben we nog geen gescheiden toilet voor dames en heren maar dat gaat er ook niet komen. Ons toilet is toegankelijk voor de mens, voor dames, heren, homo's, transgenders, kortom voor iedereen dus en daardoor zijn we de toekomst een stapje voor als je de kranten leest... er zijn geen dames en heren meer, maar alleen maar mensen en die piesen en poepen op één toilet.




Toch hebben we een probleem, ik heb moeite met de keuze van het toiletpapier, want we willen anders zijn dan anderen, dus ik ga voor Ouwel om je achterste mee af te vegen, maar raak in de war van al die kleuren.... en is het op de rol te verkrijgen...

Ik wil beleving binnen de zaak.... Ouwel is biologisch afbreekbaar en dat past binnen mijn horeca-visie...... ik denk dat het wit wordt.... voor alle mensen....

Ouwel  

donderdag 20 juli 2017

Meer pakkend kan een persoonlijke boodschap niet zijn...

Ik mocht even kijken, even er zijn en er waren velen.... daar in Steenwijk...


Indrukwekkend was het afscheid....  meer dan.... ik kan niet huilen en ook niet glimlachen....

Het was overdonderend...

dinsdag 18 juli 2017

Wij Nederlanders houden van het woord: Idyllisch

Ik ben Nederlander, dus ik houd ook van dat woord, 'idyllisch' heeft vele definities, maar laten we het houden op 'bekoorlijk' en 'landelijk vreedzaam'. Het is apart dat dit eigenlijk niet past binnen ons strak aangelegde land, vroeger door ruilverkaveling en later door de rijtjeshuizen en flats. Strak aangelegde tuintjes en gazonnetjes doen ons niet gelijk denken aan idyllisch, terwijl velen er van houden. Toch bleef en blijft mij dit fenomeen altijd bezig houden, al die geluiden die je hoort als mensen van vakantie terugkomen, het was daar zo mooi en dan praten we over Europa, België, Frankrijk, Duitsland, Italie,  etc.... zulke mooie dorpjes, stadjes en dan de natuur....



Glaasje oude sherry en een mooi kaasje als wij hier zitten, meer hoeft niet... 

Wij vinden dat dus mooi als we er zijn, maar thuis gaat het even anders, huisje boompje beestje en het liefst een strakke etalage om mee te showen. Enfin, zo'n vijventwintig jaar geleden ben ik daar anders over gaan denken, nadat ik een catering mocht verzorgen via mijn werkgever van toen. Wij en dan praat ik over de eigenaar van ons establishment en ik hadden een afspraak aangaande deze luxe catering bij deze mensen thuis en toen wij arriveerden dacht ik dat we niet op het goede adres gearriveerd waren. Een idyllisch plekje met een vervallen huisje en een idem dito schuur, een tuin die onderhoud nodig had maar eigenlijk ook niet, de tuin klopte, er heerste rust met hier en daar doorkijkjes, maar alles bleek anders, toen de butler de deur opende en ons welkom heette.

Binnenshuis was ongekend architectonisch verbouwd en ingericht, maar de buitenkant was gebleven zoals het was. Nimmer ben ik zo onder de indruk geweest van deze bewuste keuze van de mensen.... Als je voorbij rijd dan heb je je bedenkingen en dat is lef, geen etalage voor de buitenwereld willen zijn, maar een idyllisch plekje hebben voor jezelf... 




Met dat gegeven in het achterhoofd kochten wij tientallen jaren geleden ons huisje met een lapje grond, we maakten een plan en we wisten dat we geduld moesten hebben, een idyllische tuin ontstaat in de loop der jaren en dat koste mij soms moeite, want de mens wil wel voor de dag kunnen komen met hetgeen hij of zij bezit, toch heb ik die gedachte achter mij kunnen laten en dan ontstaan er plekjes in de tuin die voor ons idyllisch zijn, maar dat is ontstaan in de twintig jaar dat wij er nu wonen, nu pas zijn er doorkijkjes binnen de hagen en worden de drie vijvertjes 'oud' en vervallen, worden de gemetselde muren bemost, valt een boeddha uit elkaar en meer van zulks en dat moet je laten gaan... nimmer vernieuwen.. 

Soms kost het mij nog moeite, maar het gaat steeds beter.... elke dag genieten wij van ons plekje.... en niemand weet dat of kan dat zien... nou ja soms... de gasten... van Perron29




Een mooi woord, idyllisch, maar wel moeilijk te bereiken voor vele mensen.... terwijl het heel eenvoudig is... niet alles altijd maar willen vernieuwen en vooral geen etalage willen zijn... 




woensdag 12 juli 2017

Perron29 is basic

Wat een telefoontjes hebben we moeten afhandelen afgelopen maanden en wat hebben we een geld bespaard, want veel bedrijven zitten als 'parasieten' te wachten als er iets nieuws opgestart wordt. En wij starten iets nieuws op....  eten in een schuurtje met alleen maar het beste aangaande ingrediënten en wijnen, maar wel vanuit de basis...


Veel bedrijven wilden contact aangaande de 'vindbaarheid' van perron29, en dat waren er zeker een tiental, wat honderden euro's zou moeten kosten, terwijl met gezond verstand een bedrijf dit zelf in een paar muisklikken kan doen binnen tien minuten en dat gaat onder meer om google en google maps.

Wij vergroten uw vindbaarheid werd er telkens gezegd en als ik dan antwoordde, dat ik dit niet wilde raakte de telefoniste uit haar doen, want elk bedrijf wil gevonden worden binnen het web. Dat wil ik niet, want het is al druk genoeg vertelde ik dan....   dan was men stil aan de andere kant en uit de 'rol' ... als verkoper van een dienst...

Vaak ook vragen gasten of ze een recensie mogen plaatsen op Internet en dat heb ik ook liever niet, want ik heb een pest aan recensies op Internet, waarvan ik denk dat tachtig procent gemanipuleerd is, ik heb liever dat ze zeggen, het was niet goed.... of goed, was het niet goed dan wil ik weten waarom, want ik kook goed en heb de beste sommelier aan de Winetable die zich al diverse malen bewezen heeft, hebben ze dan nog vragen dan komen we daar wel uit.

Recensies op Internet interesseren mij geen reet, ook wat betreft beoordelingen binnen gidsen, alles en iedereen is tegenwoordig te manipuleren denk ik weleens....

Perron29 is een commerciële hobby en niet meer dan dat....  zo nu en dan ontvangen wij gasten en dat doet ons verblijden binnen het schuurtje... en meer willen wij niet, honderd procent aandacht voor de gast... binnen de tuin...niet meer en niet minder....

Dat meen ik uit de grond van mijn hart.... binnen deze tijd...