zondag 30 juni 2013

De verleiding weerstaan...

Zoals u weet ben ik tegenwoordig druk met onze buitenkeuken..... en omdat ons bestedingspatroon tegenwoordig anders is dan anders moet je op de 'kleintjes letten' en dat voelt goed.... Ik bouw ons buitenkeukentje kieskeurig en dan kom je er achter dat onze levensstijl van voorheen...... ons altijd meer heeft gekost. Normaliter was ik een bouwer die kocht wat er nodig was..... maar ik weet nu beter en heb geleerd dat je door 'onthaasten' honderden euro's kunt besparen....normaal deed je dit al aangaande het werk..... maar privé had ik hier weinig oog voor.... want het moest snel, dus geen gedoe.... gewoon doen.....





Alleen al het verwijderen van het oude schuurtje.... de fundering opnieuw herzien koste veel arbeid en energie.... maar financieel niet veel en doordat ik het privé shoppen wat meer in de smiezen kreeg door de 'rust' en tijd..... bleken ook kwaliteitsmaterialen, na te hebben vergeleken, vele malen voordeliger...  het oude schuurtje maakt nu plaats voor nieuw, maar met respect voor het oude.... maar op de meest voordelige manier.... maar wel met kwaliteit..... Ook de keuken die ik jaren geleden al had ingetekend gaat honderdtachtig over de kop..... want toen had ik geen tijd om mij te verdiepen.... dus teken je dan een boretti in..... logisch.... maar de verleiding is verdwenen...... en ik heb momenteel iets meer tijd.... 



Het nieuwe ontwerp is bijna klaar en gelukkig geen éénheidsworst....het wordt geen boretti.... maar gewoon een functioneel keukentje zonder gedoe.... wat tevens een besparing oplevert van een paar duizend euro.... toch blijft het verleidelijk, maar daarin schuilt vaak het gevaar wat ons vaak vele honderden of duizenden euro's heeft gekost.....  gewoon aanschaffen op gevoel.... of zonder te vergelijken...... Ik laat mij niet meer verleiden..... ik doe gewoon mijn ding..... en bouw zelf een keukentje...... maar dat duurt nog even.... eerst de ombouw en het dak.....

donderdag 27 juni 2013

Innovatieve proeve van bekwaamheid... #SVH

Eindelijk laat de SVH weer iets van zich horen op het gebied van vernieuwingen.... de laatste proeve van bekwaamheid werd afgenomen op een hoogte van wel tien kilometer en dandenk ik, yes...... wat hoog. Nu meen ik gehoord te hebben dat de kandidaat in kwestie even 'flauw gevallen is', maar gelukkig bleek dit niet ernstig. Ik wil de SVH mijn complimenten doen aangaande deze vernieuwing..... een proeve van bekwaamheid op zulke hoogten.....


Toch kan ik het niet nalaten om even mee te denken, niet dat ik eigenwijs wil zijn of verbeterd, maar gewoon even wat hersenspinsels, misschien kan dit ook wel innovatief zijn:

De proeve van bekwaamheid afnemen binnen of tijdens:
  • een pretpark
  • een onderzeeër (op vier kilometer diepte)
  • een parenclub (tafeltjes voor twee, tafeltje voor vier)
  • een speeltuin
  • de walletjes Amsterdam (in overleg met chef Bertus)
  • de introductie van de Fyra (nog even uitstellen, snel serveren)
  • het carnaval (met verklede kandidaat)
  • het gevangeniswezen (Menno Buch benaderen)
  • de Tweede kamer (gemanipuleerd menu)
  • een ziekenhuis 
  • een instelling 
  • een darkroom (alleen de smaak is belangrijk)
  • een manege (alleen met ezels)
  • de Oscaruitreiking
  • de uitreiking van het Gouden Kalf
Of..... gewoon in een keuken van een opleidingscentra, binnen ons landje bedenk ik mij ineens.... dan zijn de kosten meer te overzien en hoeft ook de beoordelingscommissie niet ver te reizen..... eigenlijk zou dat pas echt innovatief zijn.... 'maar dan kom je aan de 'snoepreisjes' dus laat ik mij maar stil houden... 
Iedereen loopt te bezuinigingen.... maar op de proeve van bekwaamheid wordt 'gelukkig' niet beknibbeld, zou ik toch wel eens willen weten hoe dit alles betaald wordt.... maar dat is aannemelijk raden.... en dan is de objectiviteit verdwenen en de te halen titel een  'commercieel' verhaal geworden..... met snoepreisjes.... voor de commissie...
Mijn complimenten SVH..... wel innovatief.... maar niet meer geloofwaardig..... jammer...


woensdag 26 juni 2013

Eigenlijk zijn wij digitale 'potloodventers' geworden...

Al twitterend, facebookend, whatsappend gaan we ons leven tegenwoordig door.... grappig is dat, degene met de meeste 'followers' is het belangrijkst... maar is dit allemaal werkelijk waar. Denk van niet.... de social media is handig gebleken om een boodschap openbaar te maken... maar ik zie maar weinig relevante tweets en of facebook berichten voorbij komen.


Van mijn hoegenaamd, honderden vrienden zijn er maar een paar (op één hand te tellen) die hier echt tijd voor vrij maken.... en dan nog zijn de berichten vaak van persoonlijke aard. Ik denk dat twitter en facebook een walhalla zijn voor de latent 'potloodventers' in den dop, je kunt alles laten zien en maak je dan vrienden, dan wordt je ook nog belangrijk.... kijk maar naar Nina..... 

De social media is een mooi meegenomen platform wat echt wel werkt om relevante informatie te verspreiden... het staat echter nog steeds in de kinderschoenen.... en wat een impact heeft het bij sommigen.... die lopen de hele dag te #potloodventen.... maar pas op  mensen straks wordt u op de vingers getikt door de 'digitale politie' want digitaal potloodventen doe je binnen je eigen tijd..... en velen doen dat denk ik niet..... die lopen de hele dag te venten... en vaak met iets wat weinig echte indruk zal maken.... maar ja, sommigen denken dat ze echt veel vrienden hebben en dus belangrijk zijn..... niet erg natuurlijk want ieder mens heeft recht op geluk.... 

Ben momenteel bezig met project W... wat in Wolvega zal plaatsvinden, begin september.... gewoon een 'lekker' feestje.. maar ik denk dat ik eerst Cohen wil benaderen over de ins and outs aangaande de uitnodigingen die we gaan versturen.... het kost soms wat (63.000 euro) maar dan weet je wel wat wel en niet kan.... als je je vrienden uitnodigt tegenwoordig.... ;-)

Ik heb iets van zevenhonderd vrienden op Facebook en Twitter.... dus niet belangrijk en dat is mooi..... nee, gewoon goed.... wil ik echt potloodventen dan ziet u mij vanzelf..... met open regenjas.....  





dinsdag 25 juni 2013

Goud van oud....

De jaren 1985 en 1986 hebben voor mij toch wel een basis gelegd bedenk ik mij vaak.... op de momenten dat ik mij 'moet' verdiepen in de basis van van bepaalde technieken (soms vergeet je wel eens wat) binnen twee heel verschillende disciplines, komen de boekwerkjes toch aardig overheen en wat mij nu het meest opvalt, ze zijn ter openbaring gebracht binnen de jaren tachtig. 






Jol wil toch wel graag een plat dak op de buitenkeuken zonder zonlicht, want we krijgen veel ramen binnen ons keukentje en dan moet ik toch wel even de klapper van Teleac erbij halen, want ik laat mij voor 'een degelijke klus' niet graag informeren via Google.... enfin, ik ben weer helemaal bij en klaar voor de klus...... en dat heb ik ook met sommige bereidingen... als ik binnen het koken ga voor degelijk dan pak ik even de Eugen Pauli erbij...... gewoon voor de zekerheid.... 

maandag 24 juni 2013

de hang naar het oude..... onbetaalbaar

Lees net het blog van Norbert met daarbij een belletje wijn en hij beschrijft daar zijn 'investering' die zijdelings getaxeerd wordt door een toevallige wandelaar. Het chateau, waar hij nu druk bezig is.... blijkt nogal van waarde te zijn.... althans de waarde zit hem vooral in de materialen van toen en de toen ook ooit gemaakte echt ambachtelijke fabricaten en dat moet ons toch weleens aan het nadenken zetten.... 'voor de relikwieën van weleer wil men grof betalen binnen onze maatschappij van nu.... zie het blog van de verbouwer..... interessant.....


Wij, u en ik, ik generaliseer nu even... zijn bereid om een vermogen te betalen voor de 'dingen' van weleer..... maar dat zien we wel vaker, ook binnen de televisieprogramma's over verbouwingen... er worden vele objecten in oude staat hersteld met vaak ook de technieken van toen en daar wordt veel geld aan uit gegeven..... 'de hang naar het oude'....

Plots begint mij dan een lampje te branden..... betreffende de horeca..... ook daar is een 'hang naar het oude' en de ambachtslieden die de oude technieken onder de knie hebben,  zullen dat ervaren.... zij zijn behept met de nieuwe welvaart.... want de bereidingen en klassiekers van weleer zullen garant staan voor de nieuwe 'rijkdom' binnen de toekomst... let maar op...... rijkdom voor geest en genoegen, bv .... de echte Dame Blanche.... € 15,-.... een koopje.....

vrijdag 21 juni 2013

Vernieuwingsdrift.... niet altijd goed...

Zoals u weet ben ik momenteel bezig om een oude vervallen schuur te 'heropbouwen' tot buitenkeuken, een wens waarmee ik al diverse jaren rondloop. Al vele jaren ben ik bezig met de voorbereidingen van dit project, althans in mijn hoofd. Vorig jaar heb ik de schuur verwijdert tot aan de fundering, een hele klus, dit jaar heb ik de fundering uitgegraven, de vrijgekomen stenen gebikt voor hergebruik en zo ook de fundering opnieuw gemetseld. 

Normaliter vind ik metselen een leuke bezigheid, maar een fundering metselen vergt karakter, de fundering zie je namelijk straks niet terug, maar deze moet wel perfect zijn want anders kom je boven de grond in de problemen. Ik weet door toen doen van een 'leermeester' op het gebied van de bouw, dat de basis uitermate precies moet worden uitgemeten en daar houd ik mij aan, maar soms kost dit moeite, want dit kost energie waarvan niemand weet en kan zien.

Ook heb ik geleerd dat je respect moet hebben voor een 'universele beleving', zelfs op privé terrein,
vernieuwingen moeten passen binnen een algemene beleving en daarom moet je vernieuwingen soms 'verouderen' en deze regel doet mij altijd nadenken.... ik maak de buitenkeuken dan ook niet perfect, wel binnen mijn beleving, maar niet strak en recht toe recht aan, dit project moet passen bij het geheel..... ik moet mij aanpassen als bouwer....

Interessant, want als mens wil je vaak perfectie, maar soms moet je hiervan afstand nemen en doen wat de omgeving vraagt..... eigenlijk heel eenvoudig, doen wat de beleving in stand houdt en dat is vaak moeilijk, nieuwbouw is gemakkelijk, maar restaureren is moeilijker....maar de genoegdoening is vele malen hoger.... je moet wel de durf en het lef hebben om het 'oude te vermaken'..... maar dan wordt je tevens een levensgenieter die geen quality time meer nodig heeft..... ik ben en blijf nog steeds bezig......... met van alles....

Vernieuwingen, het onderwijssysteem, de Fyra, Europa, de zorg, de pensioenen, de horeca onze vernieuwingsdrift..... waarom eigenlijk...om alleen maar belangrijk te zijn....kom op mensen we weten nu toch wel beter.. of toch niet.... dan blijf je treuren... ik gelukkig niet.....meer. 




donderdag 20 juni 2013

De gast mag de sla mengen...

Heb veel negatieve reacties mogen ontvangen over het laatste blog..... maar wees nu eens eerlijk mensen. Binnen Nederland missen we gewoon de eetcultuur, terwijl andere culturen veel tijd steken in de dagelijkse bereidingen, moeten wij afhaken. De Nederlander heeft namelijk geen tijd om te koken...althans dat hebben wij ons opgelegd... koken is geen onderdeel binnen ons patroon.

Wij gaan uit eten.... omdat we geen zin hebben om te koken of wij gaan 'duur' om gezien te worden.... en dat is niet erg, alleen we moeten het leren accepteren en daar moet de 'nieuwe horeca' op inspelen.

Jaren geleden hielp ik een Franse chef bij zijn verhuizing en terwijl we midden in de verhuis chaos zaten nam hij de tijd om zes gangen te koken en dat is mij altijd bijgebleven.... iedereen was druk met behangen, met schilderen.... maar er moest wel gegeten worden met de lekkerste wijnen op tafel.... en de gast.. mocht de dressing inmengen.

Toen gingen bij mij de ogen al open en vond ik het vreemd, maar eigenlijk is het helemaal niet vreemd, hoe de situatie ook is, er wordt gewoon goed gegeten en dat is iets wat wij binnen de Nederlanden niet kennen. Binnen zulke situaties halen wij even snel Chinees, of van een snackcorner, wij Nederlanders zullen niet uitgebreid gaan staan te koken, want wij hebben geen tijd.
Toch is dit interessant, want de horeca kan hier van leren.... Nederlanders hebben nimmer tijd, zijn altijd druk en willen snel eten, soms willen ze iets minder snel, maar dan moeten ze wel gezien worden.

Nederlanders hebben geen eetcultuur en dat zal ook niet gebeuren, ze willen goedkoop, snel en lekker, ze willen wel betalen, maar dan moet er iets tegenover staan, herkenningen binnen het bedrijf, of ze moeten kunnen 'opscheppen' over de genoten lunch en of diner tegenover de buitenwereld...... 

Laat mij de sla maar mengen, dan weet ik dat ik op de juiste plek ben...... om te genieten....

woensdag 19 juni 2013

Wat is geloofwaardigheid....

Het gaat 'lekker' binnen de horeca.... onze nationale trots gaat er de brui aan geven in december en dat is de zoveelste... wordt het misschien tijd om onze maatstaven te herzien. De gidsen stellen weinig meer voor, dus wat is tegenwoordig de maatstaaf voor 'goed'.... zijn zij die de bladen' bevolken tot maatstaaf  verworden.... 

Ik denk van niet, want een ieder is met zijn of haar boterham bezig en dat begint nu echt door te dringen, sterren worden aan de wilgen gehangen, de 'Lekker' wordt blaadje voor het gros dus wat blijft er dan over om een drive te ontwikkelen binnen de keukens.... Ik heb werkelijk waar geen idee. Niemand zit meer te wachten op een 'meestertitel' want wat geeft deze nog aan waarde..... 

We naderen langzaam uur nul, waarbij de prematuur van ons beroep, een fundamenteel gegeven zal kunnen zijn, het circus van weleer is niet meer, de artiesten gaan voor minder en dan vraag ik mij af...... wat is er nog over van de  geloofwaardigheid binnen de horeca.... vanuit waar vindt de 'vernieuwende opbouw' plaats.... 

Moet de nieuwe garde een voorbeeld nemen aan de 'koks', sorry 'chefs' die zoveel mogelijk in de media staan.... of moeten we nog even wachten opdat de 'horecaconjunctuur' haar diepste dal heeft bereikt, want de chef met de meeste media-aandacht is momenteel een maatstaaf verworden, terwijl het vaak mensjes zijn zonder diepgang..... De horeca gaat straks verder zonder 'voorbeelden' en dan zijn we terug bij af, een land zonder culinaire historie....Nederland.

dinsdag 11 juni 2013

Arrivé......in #Wolvega

Vandaag mocht ik het boekwerk.... 'Groeten uit de Périgord' aannemen van de postbezorger, geschreven door Norbert, een vriend... iemand die weet van het leven en houdt van de authentieke gastronomie. Ik mag graag lezen, ben vaak nieuwsgierig naar het andere.... naar hoe het was en waarom alles nu is, zoals het nu is. De gejaagdheid van de mens, het 'etalage materialisme' terwijl er elders.... nog authentiek geleefd wordt. Het is voor mij geen idealisme.... maar het houd mij wel bezig .......






Ik heb het boekwerk nog niet uitgelezen, maar de plaatjes al wel bekeken en deze zeggen genoeg, misschien nog wel meer dan de woorden. Al bladerend door het boekwerk, komen er emoties naar boven die veroorzaakt worden door de fotografie, de 'plaatjes' roepen emoties aan...maar dit was te verwachten.... zo ook zijn de magazines vaak verrijkt.

De afstand deed ons vaak niet gaan, het is nogal een eindje 'karren' naar het plaatsje 'Saint- Pompon', maar deze drempel gaan we nemen, neem dan het boekwerk mee... voor een heel lang voorwoord...  een lekker glas wijn... en nog meer verhalen... Norbert en Carine.. hierbij.. :-)

zondag 9 juni 2013

Eten binnen de zorginstellingen....

Zijdelings word ik wel eens geattendeerd over de maaltijden die verstrekt worden binnen onze zorg-instellingen en omdat mijn ouders ook een bepaalde leeftijd hebben bereikt, denk ik hier steeds meer over na. Ik weet, doordat mijn moeder, al vele ziekenhuizen heeft moeten bezoeken en daardoor ook mede een revalidatie heeft ondergaan binnen een zorginstelling, wat daar ter tafel komt.... en over het algemeen wordt je daar niet vrolijk van.. laat staan beter..

Maar dit weet ik en waarschijnlijk u ook en dan vraag ik mij wel eens af, of het centralisatiebeleid van keukens binnen de zorg, goedkoper ia dan het bereiden van maaltijden binnenshuis.Centralisatie van keukens houdt namelijk in dat er maaltijden worden bereidt op één punt, mensen (personeel) bereiden deze maaltijden (zonder beleving), alles wat warm bereid wordt, moet terug gekoeld worden (wat een kosten), gekoeld opgeslagen worden (wat een kosten), uitgereden worden naar externe locaties (wat een kosten), ter plaatse geregenereerd worden (wat een kosten) en geserveerd worden (wat een energie en kosten).

Het eindproduct van zulke processen kan niet meer dan belabberd zijn en dat is ook logisch, producten en of gerechten verliezen al hun karakter door dit soort (besparende) processen. 
Nu weet ik niet precies van de hoed en de rand, maar ik weet wel dat een paar honderd maaltijden te bereiden zijn met een paar koks en wat 'handjes' en dan kun je gewoon vers en met beleving serveren... en de inkoop... van zo'n warme maaltijd zal gemiddeld niet meer kosten dan twee euro. Een kopje soep bereiden heeft vaak als inkoop niet meer dan vijftig cent en een nagerecht zal gemiddeld is doen van vijfenzeventig cent.  


Eten is vaak een lichtpunt binnen de dag en dat geldt ook voor hulpbehoevende ouderen, maar laten we ons opmaken voor het tegendeel, over het algemeen wordt er 'voer' voorgeschoteld zonder ook maar enige passie en beleving en dat staat ons later waarschijnlijk ook te wachten, eigenlijk te belachelijk voor woorden deze 'onvrijwillige' culinaire euthanasie.... Terwijl ik persoonlijk zeer sterk twijfel over de kosten besparingen door centralisaties.... Hoop zelf nimmer hulpbehoevend te worden, maar ja, over ons leven hebben we geen controle, maar de rotzooi die er nu vaak geserveerd wordt zou ik nimmer eten of ik zou dement moeten worden, dan zal alles waarschijnlijk wel smaken..



vrijdag 7 juni 2013

#vakmanschapismeesterschap .... en dat klopt..

Meesterlijk hoe Grolsch een marketing update doet......

 Mis alleen nog een goede afbeelding als je Googelt... 'twee voor de prijs van één'... maar dat gaat waarschijnlijk niet lang meer duren door al die heisa....rond deze stunt....



Geweldig om te zien wat er gebeurd na zo'n aankondiging, de 'twee voor de prijs van één'  actie van Grolsch, vooral het commentaar van de KNH  werkt perfect voor deze stunt, nu maar hopen dat ik geen alcoholist wordt als ik van deze actie gebruik maak.... 

Zo, dit blogje is af, dus twee Grolsch voor de prijs van één, of toch maar thuis een pilsje, was ook in de aanbieding, kratje bier voor acht euro vijftig.... wel van een ander merk trouwens, maar toevallig mijn merk... ;-)

donderdag 6 juni 2013

Moet elk stadje een museum hebben binnen Nederland...

Een tijdje geleden mocht ik aanschuiven bij de uitgevers van één der bekendste culinaire magazines binnen de horeca en terwijl wij tafelden met al die andere gasten om ons heen, stelde hij mij de vraag, moet ieder stadje een eigen museum hebben. Nee, natuurlijk niet, want stel dat dit wel zo was, dan heeft een museum geen aantrekkingskracht meer, het wordt gemeengoed en zal minder bezoekers trekken..... maar waarom moet elk stadje dan wel een zogenaamd toprestaurant hebben.... was zijn tweede vraag..... 


En daarop weet ik het antwoordt eigenlijk niet, waarom, omdat het belangrijk is voor wie, bladen als De Lekker zijn vergane glorie verworden, zoals ook vele andere gidsen, vroeger liepen de mensen met deze 'papieren navigatiesystemen' onder hun arm om een respectabel restaurant te vinden, maar dat was toen, de wereld van de Michelinsterren is ook aan het brokkelen, de gast van nu heeft blijkbaar ook deze 'papieren navigatiegids' verbannen naar het land der fabelen.... evenals diverse chefs die de sterren aan de wilgen hangen.... dus waarom moet er binnen elk stadje een hoegenaamd 'toprestaurant' zijn....  Binnen Nederland hebben we twee restaurants die toonaangevend zijn.... en misschien is dat inderdaad wel genoeg, dus dan toch maar stoppen met kopiëren en gewoon uniek zijn op een bepaalt gebied. Gidsen hebben we trouwens toch al niet meer nodig want Facebook en Twitter zijn de digitale gidsen die gevuld worden met echt persoonlijke reacties over restaurants, zonder 'manipulatie', zonder advertentiekosten... 


Wat is er mis met een tong meunière,  waarom is een dame blanche 'not done'..... Dit waren gerechten die wij die avond ter tafel kregen.... en waarschijnlijk die andere tweehonderd gasten ook....


Natuurlijk is hier niets mis mee, het probleem is echter het ego van de kok en dat heb ik zelf ook, het lijkt te gewoon om zulks te serveren, het is niet uniek en nieuw, maar het is eigenlijk wel lekker, heel lekker en ook nog betaalbaar... dus eigenlijk wel uniek als zulke gerechten binnen Nederland niet veel meer geserveerd worden, uniek als de garingen kloppen en de kwaliteit hoog is, gewoon dus je ding doen zou je kunnen zeggen, geen museum willen zijn maar een trekpleister..... geen gemakkelijke opgave, maar wel te doen denk ik dan, ik weet trouwens ook dat het bedrijf waar wij ter tafel gingen, één der weinigen is die echt met versproducten kan werken, dit enkel en alleen door de omzetsnelheid.... want wij weten allemaal van hoog naar laag, dat als er geen omzetsnelheid binnen een restaurant is, er niet gewerkt kan worden met versproducten... 
Nee, elk stadje hoeft geen kopie van een museum te hebben, maar misschien wel een 'lokaaltje' wat authentieke gerechten serveert.... we zien wel wat er gebeurd.... via de 'social media' ....... toch kun je hiervan in de war raken..... ;-))

woensdag 5 juni 2013

Hart voor de horeca of.....#zakkenvullen via de media..

Wat zijn topkoks... wat zijn televisiekoks, wat zijn culinair recensenten, wat zijn culinair journalisten.... volgens mij gewoon mensjes zoals u en ik. De één meer betrokken bij de culinaire motivatietheaters binnen Nederland dan de ander....



Er worden binnen de horeca vele kookwedstrijden gehouden en dat is een goed gegeven, wedstrijden geven jonge mensen een kans om zich te ontplooien en om beter te worden. Ik maak nu al een tijdje deel uit van de organisatie van EvenTT Culinair en vaak hadden wij chefs uit het topsegment die voor ons jureerden en dat is logisch want EvenTT Culinair geniet internationaal aanzien binnen de horeca. Deze juryleden staan vaak gelijk klaar om te komen jureren en natuurlijk dekt Horeca EvenTT, hun declaraties, vaak alleen een stukje reiskostenvergoeding, dit zijn meestal chefs uit de één, twee en drie sterren zaken die bekent zijn binnen Nederland. Zij offeren een vrije dag op om 'even' langs te komen en dat is voor de deelnemers een grote eer, maar ook voor onze organisatie.....


Binnen onze organisatie was het idee ontstaan dat het misschien ook wel eens 'leuk' zou zijn om wat bekende culinaire mediakoppen of journalisten binnen de jury te laten plaatsnemen. Ter inspiratie voor al die koks die zich voor de wedstrijden in het zweet werken en gewoon als extra dimensie... maar mij viel de 'bek open'.... toen ik het management van één der  culinaire gezichten uit de media aan de telefoon had.... terwijl ik een dag daarvoor  één der bekendste culinair journalisten had gevraagd en hij gaf aan graag te komen... maar o wee, deze bn'r wilde toch wel zijn gage en dat bedroeg € 3700,- voor twee uurtjes want dat was een gemiddeld bedrag wat er gevraagd wordt als een 'televisiekok' komt opdraven.... werd er gezegd...


Wat ik hieraan bijzonder vindt is dat de de echte top binnen de horeca gewoon even langs komt, tijd vrij maakt en jureert omdat hier vakgenoten de arena betreden en zij deze dames en heren een warm hart toedragen, terwijl een bekend gezicht, alleen maar denkt aan eigen gewin, jammer is dat. Krijg er een beetje een vieze smaak van in de mond, beetje optreden op tv, wetende dat dit allemaal, alleen maar 'om de shoots gaat' en verder geen affiniteit meer hebben met de authentieke horeca.... alleen en enkel om de zakken te vullen.... jammer...jammer... en mocht er dan toch een bekende media-kok tussen de juryleden zitten dan weet u dat, deze nog wel authentieke betrokkenheid heeft... 

dinsdag 4 juni 2013

De computergestuurde koe en 'Barry' de stier..

Vandaag te gast geweest op kaasboerderij de Stelp in Oldeberkoop, Frieslandfoods-campina had deze locatie verkozen om een 'workshop' te houden met Hollandiaproducten. Ik woon op het platteland, ik ruik het platteland, ik weet dat een koe melk geeft, maar het was een verrassende dag. De boer van vroeger is niet meer, daar waar ik nog plaatjes voor ogen had van de aan de uiers 'rukkende boer' is teniet gedaan, de rukkende boer is geschiedenis of misschien was al geschiedenis..... alleen de stier doet op de boerderij zijn werk nog met eigen passie als het aanbod hem tegemoet komt.


Na de presentatie van onze gastheren en dames van Friesland Foods-Campina, was het woord aan de eigenaren van boerderij de 'Stelp' en dat was verhelderd gezien mijn visie van een boerderij, want er komt geen mensenhand meer aan te pas om de melk uit een koe te betrekken, geen rukkende boeren, knechten of boerenmeiden die flink moeten trekken aan de uiers om het beest te melken.... 



Op de moderne boerderij, kaasmakerij worden de koe en de boer aangestuurd door een computer, als een soort 'big Brother' wordt er gewaakt over de gang van zaken binnen het boerenbedrijf. Bertha 1, en de rest van de veestapel weten zich gecontroleerd door een melkrobot...en is er een kink in de kabel.... dan krijgt de 'boer' gewoon een telefoontje van de computer. Alles weet de boer van Bertha 1:
  • hoeveel melk ze geeft.
  • hoe vaak ze kauwt.
  • of ze medicijnen gebruikt.
  • of ze drugs gebruikt.
  • de stand van de uiers.
  • of ze vreemd gaat.
  • hoeveel ze weegt.
  • wat ze krijgt te eten.
  • hoeveel stappen ze maakt op een dag (en dat is interessant voor ons **)
Het enige wat de robot nog niet weet is wat Barry de stier doet en dat is misschien iets om nog aan te werken. Barry heeft namelijk maar één klus.... hij moet z'n dames voorzien van zijn lichaamselixer, dus zorgen voor nageslacht, nu nog enigszins ongecontroleerd...



Het was een goedverzorgde workshop, veel informatie tot ons verkregen, lekker gegeten.... de workshop was bedoeld om inspiratie te verkrijgen en dat is gelukt. Op culinair vlak zeer zeker, maar ook op andere vlakken. Het verhaal van de mevrouw van deze boerderij, was ook verhelderend en inspirerend, want ik zie ineens een 'gat in de markt'.... en heb hiervoor vanavond nog patent aan gevraagd: ** 'de stappenteller exclusief voor de vrouw', het ultieme cadeau voor moederdag en of een verjaardag.

Vanwaar deze gift, zult u zich afvragen, wel, dan gaan we even terug naar het dierenrijk, de koe en computers. De melkrobot registreert namelijk ook het aantal stappen wat een koe doet en daaruit ontstaat een gemiddeld patroon, doet de koe echter ineens veel meer stappen, dan is de koe een beetje rusteloos,  'tochtig', zeg maar 'loops' zeg maar 'geil'... en dat kan inspirerend zijn. Als de robot dit ontdekt bij Bertha 1, dan gaat het hekje open en komt zij terecht bij Barry de stier. Barry doet zijn ding en Bertha stapt even later weer tevreden de wei in....

Nu dit experiment getest is op dieren, kunnen we dit gaan invoeren binnen onze maatschappij, onze dames gaan we voorzien van een 'stappenteller', onder de noemer, lichaamsbeweging is belangrijk, we noteren het gemiddelde..... en komen de dames hierboven dan weten wij mannen eindelijk wat er aan de hand is.... want dit is bewezen.... 




Mensen bedankt voor de inspiratie, zowel Hollandia als wel de 'Stelp'..... het was een aangename middag... vol met verassingen en daar gaat het om..... ;-) 
Daarom heeft de boerin nu ook tijd om kaas te maken.... als ze maar niet teveel loopt.



zondag 2 juni 2013

De recessie maakt mensen echter....

Soms mijmer ik weleens over de goede kanten van een recessie.... want laten we wel wezen, een stapje terug maakt mensen meer echt, mensen socialer, doet mensen nadenken want klaarblijkelijk gaan de 'dingen' niet zomaar.... 


Misschien is het wel eens goed om een stap terug te doen en eens te overdenken over wat echt belangrijk is, even de 'etalagemaatschappij' verlaten, niet alleen maar kijken naar anderen en deze proberen te overbluffen, niet meer zoveel gaan voor alleen maar de munten, maar ook gewoon eens kijken wat het gewone leven inhoud... Weet u wat het gekke is, ik heb nimmer gewerkt voor het geld, ik beoefende een hobby uit en werd daar voor betaald en dat maakte mij rijk, heel rijk.... echter, mijn grenzen aangaande geluk en of gelukkig zijn liggen laag, ik ben namelijk al gelukkig als ik 's morgens mijn tuin betreed met een kop koffie en de krant.... terwijl de zon schijnt....


Ik ben en blijf een idealist wat betreft mijn beroep, koken is leuk, koken is mooi mits je kunt bogen op een basis... een basis die je er voor behoed om allerlei, er niet toe doende flauwe kul  te kunnen negeren en daar zit vaak de 'adder' voor velen... vele jonge vakgenoten hebben de basis overgeslagen om mee te gaan met de stroom en dat pakt nu verkeerd uit. Jonge mensen die etalagemensen zijn verworden... zonder basis.... en daarom is het misschien wel eens goed dat allemaal plaatsvindt, we worden weer 'echter', we gaan de alles weer meer waarderen, we worden weer socialer binnen ons leven, we gaan weer koken met respect...


We gaan weer doen waar we goed in zijn zonder al dat geloer naar collega's en doen gewoon ons ding, met een echte basis.... waaraan mensen waarde hechten, we hebben weer lol in het mogen koken en neem van mij aan, dat proeven de gasten, plezier in het authentieke beleeft verder op de borden.... en wat gaat dat allemaal kosten.... en wat brengt het op..... veel, veel meer dan u denkt....en dat weet ik zeker.... u toch ook....ik heb geen etalage nodig.... de klassieke keuken blijft voor mij de basis...en daar leef ik voor en van.... wil ik een verre buitenlandse vakantie dan spreek ik alsnog de texturas aan ;-).... alhoewel... :-(