Duurzaam

Vanavond een uitzending van de 'keuringsdienst van waarde': Over duurzame vis!
Ook wij binnen de horeca houden ons hiermee bezig, maar waarom eigenlijk, als je ziet dat binnen de veilingen van verse vis hier zeer nonchalant mee omgegaan wordt.
Er zijn diverse keurmerken, maar het maakt de verkoper in principe geen drol uit of het nu duurzaam is of niet. Weet wel dat sommige keurmerken alleen staan voor aanbevolen vangstperioden, maar dat heeft geen impact voor de Nederlandse horeca want die werkt met seizoensproducten! Of toch niet?

Duurzaam, Eco en biologisch de garantie voor verhoging van verkoop binnen de horeca, je lacht je rot!!
Alle bovengenoemde kwalificaties zijn duurder betreft inkoop dus ook betreft verkoop en dan vraag ik mij af: is de consument bereid om meer te betalen? En wat kopen wij binnen de horeca eigenlijk in, wie verschaft deze predicaten en wat zijn de maatstaven!
Weet je wat ik denk, je kunt nimmer voldoen aan de vraag vanuit de horeca aangaande deze producten.
Conclusie: wie werkt met deze predicaten, is kleinschalig of: Ontwetend over de maatstaven, is duur, naait de consument en of wordt zelf genaaid!!
Dat leveranciers genaaid worden maakte ik vandaag nog mee: Er werd mij een kilo truffels aangeboden voor € 145 en dat is genaaid willen worden, ik denk dat deze leverancier wordt genaaid door een Chinees!

Weet je waar je beter energie in kunt stoppen: In de opleidingen, leer onze toekomstige vakbroeders koken, maar dan wel met een klassieke basis, dan worden wij leermeesters ook niet meer genaaid!! Duurzaam opleiden, het nieuwe opleiden, ik wil mijn kop wel uitsteken, zonder Eco en of Biologisch te zijn.
Boter en bloem (roux), wil, respect, motivatie, inspiratie en doorzettingsvermogen, de nieuwe duurzame ingrediënten binnen koksopleidingen.
Deze nieuwe opleiding binnen het MBO noemen we 'koken zonder decor', voor toekomstig vakbekwame koks, die van de hoed en de rand weten en hierdoor duurzaam zijn.

Vraag jezelf eens af wat je privé eet en waar het vandaan komt!!!!

Wat een 'siepel' kan veroorzaken!

Vandaag was er binnen Dwingeloo alweer de laatste Brinkavond: dit zijn de woensdagen binnen augustus die bol staan van de activiteiten. Vandaag, eigenlijk vanavond was er de wedstrijd 'siepelsoep' koken en dit hield in dat deelnemers ter plekke een traditionele uiensoep moesten bereiden, er was life muziek, er stonden kraampjes en er was een soort 'Duitse' bierstube'.

Het was gezellig, druk en er vond beleving plaats, gewoon koken op een pitje en of een open vuurtje, mensen die proeven (vanuit heel Nederland, de mensen die op vakantie zijn binnen Drenthe), mensen die wat drinken en praten.

Het leek wel Frankrijk, gewoon koken, eten en genieten binnen een dorpje. En dat is heerlijk, gewoon mensen zien koken, sommigen hadden zelfs speciale warmtebronnen bij zich: het ging om een uiensoep, maar ik heb ook Goulash geproefd, gemaakt in een speciale pan met schoorsteen die verhit werd door een open vuurtje, Jezus wat kun je dan genieten van mensen, sommigen maakten dus gebruik van de situatie om buiten de 'wedstrijd om' nog iets te maken en waarom? Om te laten proeven, hoe trots kun je zijn?

Ik ben trots omdat ik mocht plaatsnemen binnen de jury, een jury die deelnemers mochten jureren die 'slapeloze' nachten hadden gehad en dat is emotie.

Draaf ik te ver door? Ik denk van niet Dwingeloo moet dit vaker gaan doen, dit past binnen het dorp, binnen de brink en er zijn mensen die hun 'kop willen uitsteken' en daar heb ik respect voor.

Kom op regionale leveranciers, laat zien waar Drenthe voor staat: ik lever mijn 'kop' voor 2011.

Maar die is niet belangrijk, Dwingeloo het Frankrijk van het Noorden: eten, drinken en beleven!!

Wat een inspiratie door een siepel, mooi hé?

Van alles en nog wat........

Vandaag kreeg ik antwoord op een vraag die ik eerder stelde via mijn blog: waarom liggen de groenten niet gekoeld binnen onze supermarkten? Het antwoordt verkreeg ik via de Dirk Supermarkten, wij zijn hier mee bezig maar dan worden de kosten te hoog om een geheel gekoelde ruimte aan te leggen voor alleen de groenten. De groenten nu liggen niet gekoeld want dan begaan ze ook geen temperatuurschommelingen, hoeven dus na sluitingstijd ook niet verplaatst te worden! Mijn conclusie: Supermarkten gooien veel weg en dit wordt betaald door de consument, wat ik wel apart vindt binnen een vooruitstrevende Dirk keten is dat er wel een totaal gekoelde inloopruimte is voor de zuivel!!
Kreeg nog een telefoontje van 'Vermaning Horeca', die een samenwerking is aangegaan met Chateau Briand, de slagerij van Horeca Nederland. Ik ken Chateau Briand uit mijn verleden, toen ik nog werkte onder de grote rivieren en dit is een Topslagerij, ben benieuwd naar de kalfslendes en wangen die morgen binnen komen.

Heb ik mij verdomme toch weer over laten halen om het blanke kalf te testen, terwijl ik tijden geleden het 'rosé' vlees ter keuken nam: meer smaak maar daarentegen tegen meer stugheid, nou ja we zien wel wat een ieder er van vindt.

Gisteren bij van der Zee slagerijen wat Eco kalf, Vechtdalrund, Iberico varken en lam meegenomen, nog even een telefoontje van één der visleveranciers om 'bij te praten' op een manier die niet 'account-managers' waardig is, wees blij dat je iets mag leveren!
Ook nog even in conclaaf met de poelier over de verdeling van de eerste kooieenden binnen de Noordelijke Horeca.
En tijdens mijn 'oogopmetingen' bij Specsavers, nog even een telefoontje van de stugge Friese groentenleverancier.

Weet je wat het probleem is in het Noorden? Daar wordt niet gegeten om te genieten en gekookt om te laten genieten, daar werken veel 'werkers' en geen 'genieters'.
De gasten kijken sneller naar de prijzen en voilla, einde verhaal.
Vele leveranciers gaan niet mee met de tijd en dit brengt spanningen met zich mee.
Weet wel dat gespannen medewerkers een nagel aan de 'doodskist kunnen zijn van leveranciers'.
Belangrijk nu is niet, de eerste kooi-eend binnen de keuken, maar meer wie een warme ambiance heeft en wie het meest gastvrije 'bedieningspersoneel' heeft.
Gewoon bedrijfsmatig en gevoelsmatig koken met passie en gastvrij zijn is de unieke factor, de rest zijn te kopen hulpmiddelen en dat doen velen!

Oei, wat is passie?

Passie is de wil te gaan tot het uiterste.
Passie is een traan en een lach binnen de praktijk, groenere velden zien maar relativeren naar bestaande situatie.
Passie is doorgaan en willen inspireren binnen de praktijk.
Passie is het onaangename aangenaam te maken.
Passie is een onbegrensde energie laten vloeien, elke keer opnieuw.
Passie is de 'drive en motivatie' binnen onze ambachtelijke wereld.

Mijn passie?
Welterusten, dromen beleven!!

Het Hotelleven

Een Hotel mogen ervaren is binnen mijn optiek het uiterste van genot om te kunnen relaxen (waarbij ik de primaire geneugten van ons primaten uitsluit).
Binnen een goed Hotel is het leven een opeenstapeling van heerlijkheden: je slaapt goed, je geniet van het ontbijt, je luncht goed, je dineert goed en je hoeft werkelijk niets te doen, het enige wat je doet is ontspannen
Waar ik vrolijk van wordt is miniem: een ontbijt met 'verse koffie', verse sappen, warm afgebakken brood, spek en een goed gekookt ei. Verder wil ik graag een krant naar eigen keuze voor mijzelf. Ik wil dat medewerkers van het Hotel 'rustig' hun werk doen, dit geeft een goed gevoel, verder wil ik dat de menukaarten binnen de praktijk ook werken.
Dit alles klopte redelijk bij het Parkhotel op enkele schoonheidsfoutjes na, wij hebben genoten.
Een super Hotel ook door de locatie, mooie omgeving en bereikbaarheid.

De Hotelkaarten bij ons logeeradres

Niet te uitgebreidt maar in balans, ontbijt van zeven tot tien in het restaurantgedeelte. Lunchkaart van elf tot zes met enkele gerechten: tosti's, salades, soepjes en enkele plates.
A la carte: kleine keuze maar optimale controle, ook voor de kinderen perfect.
Dit Hotel stuurt aan op het menu: vier gangen, gericht op regio.
Mooi gegeten en daar gaat het om, vriendelijke en rustig ogende bediening.
Ons gezin ervaart vanuit een horeca input, maar dit doet de reguliere gast niet.
Om mij heen kijkend denk ik dat de gast maar één ding wil en dat is 'gastvrijheid' in de vorm gegoten die door het bedrijf wordt geprogradeerd.
Alles wat aangeboden wordt moet perfect zijn voor een hotelgast, zelfs de stalling van een fiets.

Snuiven en mogen ervaren

Vandaag naar het zuiden, ons Limburg een collega Hotel ervaren.
Geen lange vakantie, maar drie dagen ter afsluiting van de zomer: Park Hotel Horst.
De reis valt mee maar doet mij altijd weer denken aan de vakanties van vroeger, op naar Limburg de andere wereld.
Vandaag ingecheckt om twee uur, gelijk reserveren voor diner en relaxen.

Internet

Internet, we kunnen niet meer zonder maar behoedt u, behoedt u voor de gevaren. Norbert Koreman gaf aan dat de 'aanwijzingsborden naar eetgelegenheden' soms enigszins verpaupert zijn en dat dit geen visitekaartje is voor desbetreffende bedrijven maar het verslonzen van Internet informatie is erger!
Wij gaan nog even 'chillen' (waarschijnlijk de juiste term van het nu) binnen een collega Hampshire Hotel. Dus wat doe ik, ik informeer mij via internet over alle faciliteiten en de menukaarten en wat blijkt er worden nog steeds asperges geserveerd. Dit soort informatie is waarschijnlijk niet juist, maar staat wel op Internet. Ook onze soms verouderde kaarten kom ik wel eens tegen op Internet, terwijl alles uiterst correct wordt bijgehouden. Hoe dit kan gebeuren: Internet werkt met unieke koppelingen, hierdoor ontstaan informatiestromen en deze informatiestroom is niet te controleren!
Conclusie:
Pak inderdaad een spons en poets het verwijzingsbord tot glimmen, maar bovenal weet hoe het Internet werkt:

• Menukaarten alleen op eigen site.
• Menu's alleen op eigen site.

Dus geen koppelingen meer met overkoepelende organisaties aangaande het verstrekken van periodieke informatie. Doe je dit wel dan is er 'no controle' en hierdoor kunnen wij dus morgen verse asperges eten bij dit Hotel. Ik attendeer nu op een flauwe manier van een gemis, betreffende kennis van de internetstromen maar dit komt ook bij ons voor, soms kom ik via de vele informatieve sites ineens een 'wildkaart' tegen binnen het zomerseizoen. Unieke informatie geven moet alleen op eigen site!!

Nu we het toch even hebben over Internet, dan ook nog even over de gesprekstof van leverancier naar klant en vice versa. Dat het hele Internetgebeuren een dubieus geheel vormt kan ik begrijpen, maar de termen van nu zijn de spijkers aan de doodskist van ondernemingen waarbij management alleen gestoeld is op imponeren. Nu weet ik gelukkig iets over oogopslag en het geven van handdrukken. Kijkt de mens naar linksboven tijdens een gesprek dan liegt hij, kijkt hij naar linksonder dan moet hij zoeken naar woorden, over deze 'bullshit' zijn tig boeken geschreven. Nu moeten we 'chillen', 'targets' behalen en houden we BKG's, bijzonder korte gesprekken, mensen zijn geen mensen meer maar pionnen.

Vandaag een groentenboer aan tafel die geen nieuwe Bildstar kan leveren omdat deze er nog niet zijn, hoe kan ik dan 'verdomme' wel werken met Bildstar, of wordt ik genaaid door de huidige leverancier, of de leveranciers aan tafel heeft geen kennis en hoe is het gesteld met mijn kennis?

Even kijken op internet en dan maar hopen dat ik een actuele site voor ogen krijg!! Ik weet wat Bildstar is dus hoef ik niet te kijken, maar U dan, de toekomstige generatie? Even kijken op Internet is een wassen neus aangaande relevante informatie, deze krijg je alleen 'eye to eye' en dan nog moet gesprekspartner je recht kunnen aankijken.

Fuck het Internet, of toch niet?

Hoe passioneel?

Hoe inspirerend ben ik, vragen wij dit weleens aan onszelf of wachten wij alleen op antwoorden van derden? De horeca is een 'vak' apart wordt er vaak gezegd en dat zal ik ondersteunen, maar hoe inspirerend bent U, U als Vakman en of Vakvrouw.

Passie kan inspiratie tot gevolg hebben en dit is de grootste drive om collega's te motiveren en te inspireren.

Het fundament van een horecaonderneming is gebasseerd op passie, passie die wordt uitgedragen. Een bediening die passioneel de wijnen verkoopt en een keuken die passioneel kookt en waarom? Puur ter motivatie en inspiratie van te komen medewerkers aangaande toekomst. (een onderneming moet hier natuurlijk baat bij hebben in eerste instantie, maar zo moet het niet voelen)

Passie is het uitdragen van hetgeen je goed in bent op een inspirerende manier, blijf en wees passioneel.

Ik heb het gevoel dat horeca nederland is 'uitgekakt', Rohners naar grof vuil, de J&T als inspiratie en ga zo maar door.

Binnenkort gewoon weer bruine bonen met stroop of de wortels van de 'lisdodde, nee de recessie is nog niet voorbij, dus voor diegene zonder collega's de bruine bonen met stroop (energie) en voor door de collega met collega's de lisdodde.(bijten op een houtje)

Wees bewust en leef!

De 'bevlogen' horeca

Werk je met natuurlijke passie of dwangmatig?

Afgelopen zaterdag las ik een interessant artikel in de telegraaf wat van toepassing kan zijn binnen de horeca en aangaande persoonlijke 'drives' om te willen presteren.

Goed of niet goed, ik refereer naar dit bericht: http://www.telegraaf.nl/dft/nieuws_dft/7399036/__Werkverslaving_een_onderschat_probleem__.html?p=31,1

Nu de vraag: vind je werken leuk of niet, of ben je verslaafd?

Wel interessant en berustend op feiten, dank Corinne !!!

Ik ben blij dat ik mag werken!!

Slijmjurken

Wat is de defenitie van slijmjurken:

volgens de Wiki, een onaangenaam persoon die alsmaar tracht in het gevlij te komen. Dit soort slijmjurken zijn er inderdaad, maar de grootste slijmjurk heben wij vandaag gevangen, dit is de brasem.

Vanochtend heerlijk zitten vissen, gewoon zonder poespas, zoals vroeger: vaste stok, maden, wormen en havermout als 'lokvoer'. Zonnetje in de rug, mooie natuur, roofvogels die hun 'ontbijt' uitkozen vanaf grote hoogten (buizerds) en een unieke ervaring. Een kleine plons naast ons steigertje waar wij zaten te vissen en zie daar, er zwemt een slang voorbij, gelukkig een ongevaarlijke ringslang. Dit zie je normaliter alleen op televisie, nu dus echt!

Waar ons visstekkie is zal ik niet vertellen, wel wil ik kwijt dat dit binnen een natuurgebied was, genaamd als de Lindevallei: http://www.fryskegea.nl/default.aspx?artID=113

Deze ochtend was meer waard dan een kaartje, 'voor een bezoek aan pretpark', en dan is de visvergunning en akte weer goedkoper.

Ik weet dat er veel 'slijmjurken' rondzwemmen, je kunt ze vangen door flink te voeren en dan toe te slaan, wat je daarna doet met de slijmjurk moet je zelf bedenken, ik weet wel wat ik met slijmjurken doe!!!!

Vandaag even vissen........

Gewoon even vissen met de jongens.

Jaa,,,,, maar dat gaat zo maar niet, eerst naar een hengelsportwinkel voor een 'eenvoudige' visvergunning. Helaas die bestaan niet: ik kan kiezen tussen een vergunning van de lokale visclub € 37,50 een vergunning voor een maand € 17,50 of een vergunning voor een week

€ 10,50. Ik kies de vergunning van een week en neem een kindervisvergunning voor de jongste zoon, € 2,00. Zo nu de hengels ophalen en dan kunnen we, nee dus niet, want met deze vergunningen mag je nog niet vissen, we worden doorgestuurd naar het postkantoor want je hebt ook nog een visakte nodig, kost € 10,50 en ook voor kinderen wordt mij daar verteld is een visakte nodig. Ik vertel de vriendelijke dame dat dit niet nodig is want dit werd mij gezegd in de hengelsportzaak, ik laat de loketbeambte de kindervisvergunning zien en krijg te horen dat zij zo'n vergunning nooit eerder heeft gezien. Ik neem de gok dat het voor kinderen niet nodig is om een akte te hebben en zo wel dan zullen wij dit vernemen als wij controle krijgen.

Door al dit gedoe zijn wij een paar uur verder en € 23,- kwijt om even te gaan vissen.

En waar komt dit ondermeer door: door de visclubs die het 'water binnen Nederland' voor hun leden willen behouden, zo is het ook in de ons omringende landen, denk maar niet dat je zo maar een hengeltje uit mag gooien ter ontspanning.

Het slaat totaal nergens op! Door dit soort 'bullshit' krijg je het idee dat wil je straks een stukje lopen binnen bijvoorbeeld een bos: je en een vergunning moet hebben van de natuurclub die dit bos 'beheerd' en je hebt een akte nodig van staatsbosbeheer.

Ik kan mij best voorstellen dat er een vergunning nodig is om te mogen vissen. maar doe dit dan eenvoudig en binnen Europees verband.

Twee soorten vergunningen die gelden binnen Europa: de vergunning voor het vissen op niet roofvissen en één om te mogen vissen op roofvis.

Voor kinderen een paar euro en voor volwassenen een bepaald bedrag, visclubs beheren alleen door hun speciaal aangelegde vijvers, verder is het water vrij voor iedereen.

Voor de visser die niet frequent vist zijn er twee dagvergunningen: vissen op niet roofvis of vissen op roofvis.

Zo eenvoudig en transparant kun je het maken, maar helaas houden wij niet van eenvoud.

Blijf ik mij wel afvragen wat al deze visclubs doen met de contributies aangaande de openbare wateren?

Vandaag: we hebben even lekker zitten vissen, één stekelbaars gevangen en teruggezet, gelukkig heb ik een vergunning voor een week dus morgen gaan we weer een paar uurtjes.

Nederland 'denkt' te kunnen koken

Wat is koken? Koken is een maaltijd bereiden voor mensen die op een afgesproken tijdstip

aanschuiven, want anders kun je niet echt koken. Koken deed mijn moeder voor ons en doet mijn vrouw Jolanda voor onze kinderen en gelukkig ook voor mij.

Weet je waarom moeders koken, om hun kinderen te voorzien van gezonde voeding, zij moeten immers hun vitamines en dergelijke dagelijks binnen krijgen.

Binnen de horeca wordt graag aangegeven dat alles huisgemaakt en supervers is. Eigenlijk zijn dit zinloze kreten, binnen de horeca is ook niet alles vers.

Zelfs binnen onze huishoudingen is niets meer vers, dat is ook logisch want we hebben allemaal een koelkast en vriezer waar we producten kunnen bewaren. Iedereen leeft aan de hand van een agenda dus boodschappen doen staat ook gepland en dit zijn boodschappen die meerdere dagen moeten kunnen bestrijken.

Zo wordt er ook vaak binnen de horeca besteld, voorraad aanleggen voor meerdere dagen of om pieken op te kunnen vangen.

Nederland denkt te kunnen koken, maar dit is 'bullshit', er zijn koks met geen verstand van zaken en gasten met geen verstand van zaken, vele moeders koken niet meer en dus hun adolescente kinderen ook niet. Het denken te kunnen koken van nu is niets meer en minder dan wat een papagaai ook doet: kunstjes zien en nadoen!

Wie geeft zich nog over aan verse spinazie, wie bereidt nog draadjesvlees?

Binnen de horeca werden ook van allerlei 'noodgrepen' toegepast, vooral op het gebied van apparatuur en moleculaire technieken.

Toine Smulders flikkert zijn rohner weg en gaat weer 'normaal' koken, dan vraag ik mij af: waarom was die rohner dan nodig, evenals de 'green egg', etc.

Vanwaar al deze apparatuur:

Waarschijnlijk om het 'niet kunnen koken te verbloemen' of om de markt van deze apparatuur te stimuleren. Maar ja wie is Toine, ik weet dat Toine een topkok is, maar hij is zeker niet toonaangevend. Ben wel benieuwd als Jonnie en of Sergio de rohner wegpleuren, dan heeft het impact binnen de horeca. (misschien hebben zij er niet eens één)Dat er probleem is zullen wij moeten erkennen en dat wij dit over onszelf hebben afgeroepen eveneens: onze smaak van nu is gebaseerd op gemanipuleerde versproducten, er was niet meer aan de vraag te voldoen en mensen hebben geen tijd meer om te koken. Sjapoo, vele 'thuiskoks' zijn de papagaaien van deze eeuw en hun maatstaven worden geijkt aan de hand van televisieprogramma's. Neem daarbij de mondigheid van de mensen nu en het plaatje is rond: Iedereen denkt te kunnen koken!!!

Weet je wie de beste groenteboer van Nederland is betreft versheid?

De man of vrouw die een kropje sla levert uit het 'volkstuintje' en wij ondervinden dit vaak. En wat denk ik dan, ik moet tijd 'vrijmaken' om zijn verhaal aan te horen want anders ben je asociaal net als het gros van Nederland op dit gebied en dat wil ik niet zijn! U toch ook niet?

Produceren of koken?

Motivatie binnen producties?

Interessante materie, waarbij ik mijn opinie moet bijstellen. Ik heb de instellingswereld soms verkeerd beoordeeld. Het probleem van de instellingen is de terugkerende kwantiteit en het missen van een 'drive' die motivatie moet veroorzaken onder medewerkers.

Eigenlijk zou iedere medewerker binnen productieprocessen van de hoed en de rand moeten weten. Demotivatie tegen gaan doormiddel van opsieren werkruimten, bijvoorbeeld de gekleurde tegeltjes aan de wand die je overal ziet verschijnen is niet de juiste keuze, ook niet het kiezen van de juiste muziek kan het 'doen van' geestdodende processen op de langere termijn veraangenamen.
Vanwaar deze bijstelling: ik betrap mijzelf op automatismen, terwijl ik ambachtelijk ben ingesteld doen de grote te produceren hoeveelheden mij soms verslappen aangaande kwaliteit.

Nu ben ik gedisciplineerd genoeg om mijzelf bij te stellen, maar wat als een niet vakidioot deze hoeveelheden produceert?

Iemand 400 sukadelappen laten aanbakken lijkt veel, maar binnen sommige instellingen gaat het per 1500, ik vind 400 al veel.

Je moet mensen 'trots' maken, 'trots' op wat zij doen en binnen productielijnen waar grote hoeveelheden worden bereidt moeten medewerkers 'ontsnappingsmogelijkheden' hebben.

Waarom ik dit blog? Wel vandaag stond ondermeer één van de afwashulpen binnen de centrale keuken en die vroeg of hij een foto mocht maken van de bonbons die hij had gemaakt(honderden) en dat heet: trots zijn op en daar houd ik van, ik denk dat de generatie koks die eraan zitten te komen hier een voorbeeld aan kunnen nemen, zo niet dan nemen wij alleen nog afwashulpen aan en doe ik persoonlijk de afwas, heerlijk want ik probeer overal een 'drive' in te zien, U ook?

Gratis !!!

Vorige week maakte één der koks boterkoek. Gewoon, eerlijk, simpel boterkoek, zonder toevoegingen om het ''weer interessanter'' te maken. Nu is een stukje boterkoek gewoon lekker bij de koffie, dus ook verkoopbaar, helemaal als deze eigen gebakken is!

Maar wat gebeurd er? De boterkoek ligt ter portionering klaar en dan worden 'natuurlijk' de randen eraf gesneden om mooie blokjes te verkrijgen. Normaliter worden de afsnijdsels weggegooid, maar wat zegt deze kok: Zal ik de stukjes op een bordje leggen en dat zet ik deze bij de kassa, als mensen dan komen afrekenen kunen ze nog een stukje nemen.

Dit deed mij denken aan de 'reepjeskoek' van vroeger die je voor noppes op kon halen bij de bakker. Mooi is dat er nog trots is onder vakbroeders en dat zij met zulke suggesties komen, niet weggooien, maar weggeven.

Eigenlijk te zot voor woorden, want gooi je het weg dan moet je er voor betalen, dan is het afval!!!

Keuzestress !!!!!!

De hedendaagse mens leidt onder 'keuzestress' een nieuw woord met diepgaande betekenis.

Deze vorm van stress is ontstaan binnen onze maatschappij door 'overkill', wij als mensen krijgen een te groot aanbod voorgespiegeld van eigenlijk alles waardoor wij de weg kwijt raken.

Ik hoorde hier toevallig over via BNR-Radio waarover dit fenomeen een verhitte discussie gaande was en het is waar, als je tegenwoordig iets wilt aanschaffen en of kopen is het aanbod van product zo groot dat je niet meer weet wat je wat je moet kopen. Een klein percentage heeft hier geen moeite mee maar het gros van de Nederlanders wel, het gros van deze Nederlanders wil geïnformeerd worden over toekomstige aanschaf van een produkt.

Dit is een interessante insteek binnen de horeca.

Wij kenden natuurlijk al de 'wonderdoctoren' die horecabedrijven weer overeind hielpen door de kaarten te verkleinen, want geen enkele keuken kan een te grote kaart dus gerechtenaanbod voor honderd procent kwalitatief uitvoeren. (maar ja dit weet iedere idioot)

Nee, nu wordt het interessanter: mensen hebben moeite om keuzes te maken, mensen moeten dus een beperkte keuze hebben of volledig geïnformeerd worden over te maken keuzes.

Voor het geven van volledige informatie van gerechten heb je vakbekwame mensen nodig binnen de bediening, het andere alternatief is de keuzes te beperken.

Dus geen tosti ham/kaas, tosti salami/oude kaas, tosti tonijn. NEE, alleen de tosti ham/kaas, hierdoor krijgen gasten geen 'keuzestress' want er valt niets te kiezen.

Mijn persoonlijke visie aangaande toekomst van de horeca betreffende dit fenomeen:

Beperk je keuzes, want aan goed bedienend personeel wat ook nog kennis van zaken heeft is niet meer te komen (of ze verdienen boven de Balkenende norm).

Dus mensen geen keuzes meer gunnen, kleine kaarten met daarop herkenbare gerechten, herkenbare wijnen aangaande toekomst.

En dan mogen ze gaan zeiken over de te beperkte keuzes, maar dat is 'menseigen' werd er gezegd door de psycholoog tijdens het debat.

De wonderdoctoren zijn niet meer nodig, de kaarten worden verkleind, dus de keukens koken, gecontroleerder dus beter en de gasten hebben minder keuzes dus geen stress, mooi is dat een puzzel dan past.

Ik wil niet mogen bloggen op zaterdag.

Niet op Zaterdag, maar U hoort van mij op Zondag

Een catering gehad.

Door mijn niet goed geplande MEP betreft catering kan ik nu niet bloggen.
Geen energie meer, komt niet vaak voor. Ik wil maar één ding en dat is slapen, Welterusten.

Een blikje tonijn

Wat kost een blikje goedkope tonijn?

Zag vanavond een uitzending van 'Blood, sweat and takeaways', een groepje verwende westerlingen die kennismaakten met de tonijn industrie in Indonesië.
Zij werken ondermeer een tijdje bij een grote tonijnverwerkende fabriek onder, voor ons erbarmelijke toestanden. Achthonderd werknemers die hier werken onder temperaturen van boven de dertig graden, niet mogen praten, moeten vragen als ze naar toilet willen en waar streng wordt opgetreden om de hoogst mogelijke productie te verkrijgen. En dit voor een loon van € 3,50 per dag en weet je wat het gekke is: zij hebben toch plezier in hun werk.

Zij leven in hutten zonder enige luxe, soms gescheiden van de rest van de familie.

En wij maar klagen dat alles zo duur is!

Wil toch eens uitpluizen onder welke naam deze tonijn op de markt wordt gebracht.

Ook de Keuringsdienst van Waarde had vanavond een interessante aflevering over peper.

http://sites.rvu.nl/page/4236/nl

Vandaag veel neerslag!!

Letterlijk en figuurlijk veel neerslag. Vandaag was een dag van veel luisteren, normaliter is dit goed, want echt luisteren kost de meeste mensen steeds meer moeite.
Veel info gehad via het 'web' om mij heen en toch vaak negatieve:

• Bedrijven die geen chef kunnen aantrekken, vooral Italiaanse.
• Bedrijven die sluiten omdat de eigenaar naar het buitenland gaat.
• Bedrijven die de draad kwijt zijn door vakantiegedrag van collega's en medewerkers.
• Bedrijven die het water aan de lippen staat.

Kortom, veel negativiteit, maar waarom, als er binnen het Noorden van Nederland moeilijk aan 'chef-koks' is te komen dan zal dit een oorzaak hebben. De oorzaak die ik hoor zijn de te 'lage lonen', maar wat wil een goede chef-kok dan verdienen vraag ik mij af, wat heeft hij of zij te bieden. Weet je wat het mooie is, alle voetbalclubs zitten in de problemen, behalve één en dat is Heerenveen. De 'no nonsens' club heeft geen problemen, gek he? Nee, dit is niet gek, Friezen staan vaak met beide benen op de grond, zijn bescheiden en tolerant. Weten wat ze kunnen en zijn wars van: bla, bla, bla. Je kunt toch niet een Nederlandse chef Italiaans laten koken, of Chinees, etc. De horeca is soms de draad kwijt en doet dan rare sprongen. Er wordt betaald voor beleving en niet meer voor het eten, dus de spotlights moeten meer gericht worden op de bediening, ambiance en 'life entertainment'. Trouwens de echte Italianen die hier komen koken zijn binnen twee maanden weer pleite! Zij kunnen niet wennen aan onze energie en aan ons klimaat. Ja wij hebben geleefd binnen de wolken, maar niet meer, sommigen hebben hun rohners verbannen en willen weer gewoon koken, maar ja, wie kookt er dan nog gewoon? De sterrenhuizen komen tot inzicht, maar wie voedt de basis? Waar haal ik deze wetenschap vandaan? Ik sta dicht bij het vuur en heb mijn eigen lijnen en die laten allemaal hetzelfde horen: Er moet weer gekookt worden binnen Nederland en ook binnen wedstrijden, echt gekookt worden! Dat dit moeilijk is blijkt een feit, net als het formeren van een kabinet.

Wat een neerslag VANDAAG en er komt nog meer!!

De buitenkeuken

Tegenwoordig lees je veel over buitenkeukens, dit zijn vaak verfraaide gasbarbecues die gretig aftrek nemen. Mooie toestellen die het buitenleven moeten updaten.
Maar lees je de referenties over deze toestellen dan hoor je toch vaak geluiden van: roesten, schanieren die het begeven, etc.
Een buitenkeuken binnen mijn optiek is een bouwwerk wat past binnen de tuin en het terras verfraaid. De buitenkeuken moet gebouwd zijn van natuurlijke materialen die onderhoudsvrij zijn. De buitenkeuken zou moeten staan onder een afdak, waar tevens de 'eettafel' en of lounge set staat. Zo'n keuken zou een ingebouwde koelkast, gaskookplaat, barbecue voor houtskool en spoelbak moeten bevatten. De keuken zou gebouwd moeten worden met steen en beton, waarover later eventueel een pleisterlaag kan worden aangebracht. Het keukenblad zou van beton moeten zijn waarop later een 'vorstvrij' tegeltje aangebracht kan worden. Tevens zou het aanrechtblad insparingen moeten hebben die dienen als kruidenbakken, dit ter integratie binnen de tuin, maar ook voor het gemak.
Dan heb je een buitenkeuken en wat kost dit: overredingskracht, energie, geduld, inzicht en inspiratie.

Wij hebben een prieel en dat is goud waard in verband met ons klimaat, maar dit kan een nieuwe uitdaging worden. De ultieme en unieke buitenkeuken die past binnen het plaatje.
Ik ga een buitenkeuken maken en ik trek hier drie jaar vooruit, U ook?

PS.
Het oude paard was geweldig, starten en lopen, heb met de jongste zoon een eind gereden, Giethoorn, Blokzijl en meer van dit soort plaatsjes aangedaan.
In Giethoorn even een kop koffie en colaatje gehaald bij de Rietstulp, bedrijf van ondermeer mijn broer, even bijlullen en dan weer verder.
Waarom gaan wij eigenlijk met vakantie, wat wij dichtbij hebben is ook geweldig.

Het oude paard van stal halen

Het weekje Frankrijk zit erop, weer gewoon aan de job!
Maar ik heb in Frankrijk eens goed zitten na te denken en dan al mijmerend komen de dingen van 'vroeger' voorbij.
Het paling roken, het stropen, het vissen, het motorrijden, etc.
Ja, ik wilde mijn jongens leren paling roken maar helaas er is geen paling meer, ik wilde hun leren vissen op snoekbaars met 'levend aas', helaas dit mag niet meer, ik wilde met hun motorrijden, helaas de kentekenplaten zijn verandert!
Ik had een 'geheime zender' die Rolling Stones uitzond, dit was illegaal en nu nog.
Ik zette lijnen uit om paling te vangen, dit was illegaal en nu nog.
Dit waren 'dingen' die het leven interessant maakten, nu nog!

Wat is nu interessant: het downloaden van de nieuwste films, de nieuwste games, de beste versies van microsoft betreft hardware en software?
Sodemieter op met al die digitale 'bullshit'.

Vanaf nu gedraag ik mij als zijnde illegaal:
Ik leer mijn kinderen hoe een zender werkt, dus zonder internet.
Ik leer mijn kinderen roken, het roken van vis
Ik leer mijn kinderen stropen.
Ik leer mijn kinderen hoe je cantharellen kunt zoeken.
En ik leer mijn kinderen motorrijden.

Morgen haal ik het paard van stal en zullen wij als ware ridders de wegen trotseren.
Bepakt met cola en andere hardware zullen wij de wegen onveilig maken, wij gaan illegaal bezig zijn.
Ik hoop dat het oude paard wil starten, zo niet dan gaan we gewoon bezig met iets anders, de dingen die echt moeten, zoals het ophangen van alle reclameborden aan de voorgevel van ons huis.
Eigenlijk was ik al een Fransman, zonder de gesloten luiken maar wel met een grote haag om het erf.

Vakanties

Afgelopen zaterdag was het 'zwarte zaterdag', de dag dat veel mensen naar hun vakantiebestemmingen gaan. Gek is dat: mensen weten dat er op deze dag enorme files staan, maar toch gaan ze, alsof de files waar ze in komen te staan een soort eikpunt is van de beginnende vakantie. Deze mensen staan waarschijnlijk graag in de file en of zijn dit gewend.

Nu de recessie nog steeds gaande is heb ik mij eens verdiept in hetgeen een gemiddelde vakantie doet aangaande euro's. Hierbij ben ik van een gezinssituatie van vier personen, die toch enigzins comfort willen en veertien dagen een huisje huren op een doorsnee vakantiepark in het buitenland. Van deze veertien dagen worden er zeven dagen buitenshuis gegeten, de andere dagen wordt er zelf gekookt.

Voor een redelijk comfortabel huisje binnen een park ben je zo'n kleine €2000,- kwijt, dan moet je rekenen voor het buitenshuis eten ongeveer, € 420,- (consumpties niet meegerekend)
Voor de resterende dagen, zelf koken: € 80,-
Resterende kosten, globale schatting: € 300,-
Reken voor de brandstof zo'n € 200,-
Dan ben je voor een vakantie binnen het hoogseizoen ongeveer minimaal € 3000,- kwijt.
Laat het nu wat minder of meer zijn, de huisjes zitten allemaal vol, wat dan recessie?
Voor zo'n bedrag een vakantie willen vieren zonder 'mooi weer garantie en zonder burengerucht garantie', vind ik gevaarlijk, ik zou een verzekering willen kunnen afsluiten waarbij je tegen slecht weer verzekerd bent en ook tegen teveel lawaai van medevakantiegangers zou ik mij willen verzekeren.

Wat je wel ziet gebeuren is dat de eethuizen niet vol zitten tijden lunch en diner. Ook dit is wel te verklaren, de enigzins op het toerisme aangewezen horecabedrijven durven binnen deze periode hun prijzen nog steeds op te schroeven en dat is verkeerd, je kunt beter een 'plate du jour' introduceren voor een tientje, waardoor je de vakantiegangers tegemoet komt en je eetgelegenheid vol komt te zitten.
Ik denk niet dat vakantiegangers zitten te wachten op culinaire hoogstandjes binnen deze gebieden.
De plate 'du jour' zou authentieke gerechten moeten bevatten die acceptabel en herkenbaar zijn voor het doorsnee gezin, ja dan, dan zit je iedere avond vol binnen het seizoen.

Nu nog wordt de filosofie van de vakantieganger fout benaderd, voorheen maakte het de vakantieganger niet uit wat iets koste, het vakantiegeld was binnen met misschien nog meer extra's als zijnde de bewaarde belastingteruggave. Het maakte niet wat iets koste, men ging puur gevoelsmatig te werk, grenzen vervaagden.

Niet meer, de huisjes kunnen volzitten, evenals de campings, maar de eethuizen niet en dit houdt in dat er zelf gekookt wordt en of de snackhutten zitten constant vol.
Er wordt beknibbeld en ik denk op het eten!!