Door het geen er nu in de privesfeer gebeurd staat je leven toch even op z'n kop. Nu kom je erachter dat de normale dingen binnen het dagelijkse gebeuren toch niet zo normaal zijn.
Alles gaat gewoon door, zowel prive als op het werk.
Ook op het werk gaat alles door terwijl jij er niet bent, dus je bent 'misbaar'.
Dit moet ook zo zijn, maar geeft toch een 'onplezant' gevoel.
Met onze zoon gaat het gelukkig wat beter, hij oogt weer iets fleuriger en opgewekter.
Binnen gezinssituaties ontstaat er in de loop der jaren een rollenpatroon, partners doen afzondelijk van elkaar bepaalde taken binnen de huishouding. Hierdoor hoeft de andere partner zich hier niet in te verdiepen, maar dat dit riskant zou kunnen zijn berust op waarheid.
Gelukkig kan ik koken en hebben we hele aardige buren dus wij 'achterblijvers' zullen niet verhongeren, maar toch kom ik er nu achter hoe kwetsbaar je bent geworden in de loop der jaren. Ja natuurlijk ik weet waar de knop van de stofzuiger zit, de knop van de vaatwasser, maar ik kan geen wasje draaien en of strijken. Ik heb geen flauw benul van de belastingaangifte die eraan zit te komen.
Heb ik hier dan geen belangstelling voor, ja natuurlijk wel, maar dat doet mijn vrouw altijd.
En zo zijn er vele dagelijkse en of periodieke taken die patnergebonden zijn, toch iets om over na te denken!
Mijn vrouw is nu twee dagen van huis, door een onverwachte situatie en ik sta met de handen in het haar, betreffende bepaalde zaken.
Ik denk niet dat dit alleen gebeurd binnen een gezin waar een der patners werkt binnen de horeca, maar het horeca leven heeft hier wel impact op.
Eigenlijk is een gezin een klein particulier bedrijfje waar basisstructuren centraal staan, ik was en ben bezig met zo'n structuur, (digitaal) dat ik hier nu mee doorga staat buiten kijf.
Wij zijn bezig met een platvorm om het digitale echt te integreren binnen huishoudingen:
http://everyoneweb.com/WP/Presentation_tier/Index.aspx?WebID=passionforlife&BoomID=B1&KnooppuntID=K452
Geen opmerkingen:
Een reactie posten