Sinds ik weer terug ben in het vertrouwde noorden dronk, drink ik elke zondagavond een biertje en neem ik een hapje in mijn vertrouwde 'oude kroegje'. Het 'kroegje' eerst nog binnen een pitoresk dorpje binnen de provincie Friesland (De Blesse) is gelukkig verhuisd naar Wolvega, mijn woonplaats. Het 'kroegje' heeft nog altijd dezelfde uitbaters als toen.
Dit is het 'kroegje' waar je even jezelf kunt zijn en als het nodig is altijd een luisterd oor aanwezig. Als je hier binnenstapt gaat de televisie uit en is er interesse in mensen, heerlijk. Het biertje wordt geserveerd in flesjes met daarnaast een glas en de hapjes zijn zoals vroeger, niet springend om uitleg, maar alleen maar lekker door hun eenvoud. Ik heb een afspraak met de uitbaters, red ik het niet om voor elf uur s'avonds neer te strijken dan moet ik een telefoontje doen dat ik niet kom. Vroeger toen deze 'gelegenheid' nog in De Blesse was gevestigd, was ik iedere zondag 'burgelijk ongehoorzaam' met drie pilzen durfde ik de vier kilometer te rijden naar huis, met dien verstande dat ik onder de plaatselijke politie natuurlijk mensen kende. Maar gelukkig, de laatste jaren ga ik dus te voet naar het 'establishment' en dat voelt goed, de waard en waardin zijn niet verandert en ik ben nog steeds altijd welkom. Met aandacht luisteren ze naar mijn positivisme en ook naar mijn negativisme en vandaar dat ik iedere maandag opnieuw fris en fruitig ter arbeid ga.Het 'kroegje' heeft geen naam, maar de uitbaters heten Luit en Geke en ik ken hun al mijn hele leven. En zij mij ook....................!!!!!!!!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten