Het experiment

Doel van het experiment: het willen grillen van een forel op de barbecue.
Omdat het mij niet lukte een forel te vangen, hebben de jongens kleine forellen gevangen die in Nederland worden uitgezet om te groeien zodat wij over enkele jaren gegrilde eigen gevangen forel kunnen beleven.

De forel werd gevangen in de Marne.

Dit werd met beleid gedaan.

De vis werd vervoerd in 'speciale bakken'.

Dit ging met gekoeld transport.

In Nederland krijgen de forellen eerst de tijd om uit te zwemmen in de afwasbak, morgen zullen ze worden uitgezet in de vijver waar ze enkele jaren zullen vertoeven om dan op de barbeque te eindigen.

Village fleuri

Onderweg kom je steeds onder de plaatsnaamborden tegen 'Village fleuri'.
Eindelijk weet ik wat dit betekend, dit is een soort 'oorkonde' aan het dorp, verstrekt door hogere instanties die komen inspecteren (op aanvraag) hoe een afzonderlijk dorp en of stad hun omgeving verrijkt met bloemen of planten. Er zijn vier gradaties binnen dit gebeuren.

In een eerder blog vroeg ik mij af wie deze planten water zouden moeten geven, maar dit doen dus de dorpsgenoten die hiervoor aangewezen zijn.
Gemeenten zijn bezig om hun omgeving op te fleuren (Fleuri), eigenlijk is het een competitie.

Er zijn 12.0000 dorpen en steden die hun aanvraag hebben lopen, 3657 steden en dorpen mogen het label dragen en 205 van hen hebben de onderscheiding met de hoogste gradatie.

Supermarché

Al eerder heb ik het weleens gehad over supermarkten en het verschil in aanbod van artikelen tussen Nederland en de landen om ons heen.
Ook nu weer sta je er versteld wat er binnen een normale 'super', hier in Frankrijk wordt aangeboden aan versartikelen, ik kan mij hier iets bij voorstellen binnen redelijk grote steden, maar dit blijkt ook normaal te zijn binnen kleine dorpjes. Wij kwamen hierachter toen we onze voorraad moesten aanvullen en terecht kwamen in het plaatsje Montier En Der, een klein dorpje met toch wel drie supermarkten, één hiervan was de supermarché, ongelooflijk wat hier aangeboden wordt, alleen al op het gebied van verse vis. Deze ligt op ladingen ijs te wachten tot ze verkocht wordt, zalm, tong, oesters, zeeduivel, etc.

En dit geldt ook voor de groenten en het vlees, de keuze is hier vele malen groter en er is meer diversiteit.
Er is echter één 'ding' wat de supers niet in hun assortiment voeren tot mijn grote spijt en dat is tabak. Als je je verslaving in stand wilt houden moet je hier niet zijn, maar ben je aangewezen op een lokaal tabakzaakje in zo'n dorpje, gelukkig was er één in Montier en Der.

PS.
Het vangen van een forel is helaas niet gelukt, waarschijnlijk omdat ze geen brood van de Lidl lusten. Om toch forel te kunnen vangen hebben de jongens het volgende idee ten uitvoer gebracht: zij hebben met een net kleine forelletjes gevangen en deze gaan op transport naar Nederland in een fles, daar worden ze vrij gelaten in onze vijver zodat wij over enkele jaren op forel kunnen vissen in de vijver bij ons huis.
Geduld is een schone zaak

Cultuur snuiven

Vandaag Parijs, cultuur snuiven, ook interessant voor de jongens.
Het parijse leven een beetje ervaren en de metro leren kennen.
Eerst even wat voorwerk gedaan met Jol, Parijs is het best te benaderen via Porte d 'Italy met beveiligde parkeergarage.
Porte d' Italy ligt net iets buiten het centrum van Parijs en heeft vlak in de buurt een metro ingang. Dus bereik je deze parkeergarage zonder kleerscheuren dan ben je al een eind op weg en dit lukte ons.
Ook hadden wij ons verdiept in het kleurenspel der Parijse metro: iedere lijn en er zijn er veertien, heeft een eigen kleur. Hierna moet je weten wat de perrons zijn die horen bij de bezienswaardigheden die je wilt aandoen.
Kortom, wij hadden alles op papier gezet en verdomd: het klopte tot op de meter.
Soms blij dat we weer 'onder' gingen want wat was het warm, maar wat een dag en wat een 'soorten mensen', heerlijk.
Wat is het heerlijk om in die te volle metro te zitten en alleen maar te kijken, te kijken naar mensen, waarbij 'oogcontact' eigenlijk uit den boze is maar iedereen doet het toch en zo hoort het, je moet mensen in de ogen kijken en vooral in een metro in Parijs.

Les Francais se sentent!!

Pourquoi voulons-nous la sensation francaise?

Je pense que parce que les Francais ne sont pas aussi précises que c'est, ils prennet le temps et le respons et les matérialistes ne sont pas comme nous.
Les Néerlandais sont beaucoup trop précise et trop pressés, ils ne prennent pas plus de temps, juste pour leurs maison propres et les jardins!
Nous aspirons pour les Néerlandais n'ont plus besoin de jouer et montrer ce que notre quotidien engagé.

Zoals U kunt bemerken gaat mijn Frans snel vooruit en hetgeen ik hierboven beschrijf klopt!
Heb nog even wat plaatjes geschoten om het bovenstaand verhaal kracht bij te zetten.

Het franse gevoel willen ervaren is moeilijk omdat dit niet past binnen onze cultuur, wij zijn een gehaast volkje met te weinig tijd voor alles. Ons 'niveau' proberen wij te fundamenteren met materialen en strakke woningen.

Dit ligt wars op de Franse cultuur, zij hebben nog wel tijd over, tijd om te 'leven'.

Hun huizen zijn niet strak, hun tuintjes zijn niet zoals bij ons, hun riviertjes zijn niet gekanaliseerd, zij maken zich niet druk om wat rommel om huis.

Zij hangen bloemen aan de bruggen, wij Nederlanders niet, want wie moet die bloemen water geven?

Maar wat ik mij wel afvraag: hoe ziet het eruit achter die vaak gesloten luiken van al die huizen die je tegenkomt, hoe heeft het doorsnee Franse gezin hun huis ingericht.

Ons gezin begint langzaam te 'verfransen', iedere dag een banquette als ontbijt, vet belegd met jambon fumée et son beurre.

Ik neem nog net geen wijn bij het ontbijt, maar ook dit zit er aan te komen.

Als wij thuis komen na de vakantie ga ik proberen om mijn huis iets te laten verpauperen aan de buitenkant, ik flikker een oude tractor in de garage, sla een paar reclameborden op de voorgevel en stort wat puin in de voortuin.

Ons gezin eet voortaan banquette als ontbijt, bij de lunch en bij de hoofdmaaltijd.

Waarom?

Ik wil Fransman worden!!

Reims en nog meer

Deze ochtend op weg naar Reims, de champagnestad van Frankrijk, anderhalf uur rijden van ons dorpje Giffaumont-Champaubert, vol verwachting klopt mijn hart, champagne mogen beleven op deze plek, 'must be it'.
Maar toch niet, ik wordt hier niet overspoeld met het 'nat' der rijken, sterker nog, we moeten gaan zoeken en wat vind je dan, hier en daar een winkeltje wat deze lekkernij verkoopt en dan ver boven de marktwaarde.
Reims is een leuk stadje waar gewinkeld kan worden naar lieve lust, maar daar komen wij niet voor, ik wil beleving en wel de Franse.

Mooie omgeving

Gisteren een beetje aan het 'rondkarren' geweest om de omgeving te ontdekken.
Mooie omgeving met veel velden met zonnebloemen en rustieke plaatsjes.
Ook nog even aan het vissen geweest in de Marne, maar helaas dit koste mij de hengel en dit kwam niet door een 'superforel'.
Het is nu vroeg in de ochtend terwijl ik dit blog, ik stop nu, omdat er eerst brood op tafel moet komen. Ik heb geoefend: 'trois banquettes' en verder moet ik mij kunnen redden met het 'Frans' wat wij in de keuken weleens gebruiken!



















































Gelukkig dat ik handen en voeten heb, want zelfs het eenvoudige: trois banquettes' werd niet geheel begrepen en met: confit de canard, saumon marineé, foie grass en sandre fumeé kom je binnen de ochtend ook niet ver. Ik denk niet dat Jolanda en de jongens zitten te springen om een stokbroodje met gekonfijte eend, eendenlever of gerookte snoekbaars samen met een kopje thee of koffie.
Vandaag toch maar eens de woordenboeken doorspitten!!!!!

Arrivé

Vandaag gearriveerd in het plaatje Giffaumont-Champaubert, een voorspoedige reis gehad, geen fileleed en of ander ondergemak.
Op nog geen vijf kilometer afstand stroomt het riviertje de Marne, boordevol forel.
Gelukkig hebben we de hengels bij ons, we hebben alleen geen vergunning.

Actieve vakantie

Soms word ik manisch depressief bij de gedachte, te willen 'ontspannen'.
Ik denk dat dit komt door het vooruitzicht om daadwerkelijk even te moeten ontspannen.
Ik wil wel kunnen ontspannen, maar ik kan niet ontspannen door niets te doen.
Moedwillig ontspannen bestaat bij mij niet en kan dus nooit binnen een vakantie, met deze bagage ter hand probeer ik een kunstmatige ADHD ter weeg te brengen. Ik wil een vakantie ADHD bij mijzelf proberen te veroorzaken. Ik ga dit proberen doormiddel van het consumeren van veel kleurstoffen, chocolade, alcohol en foute E nummers.
Doormiddel van deze kunstmatig opgewekte ADHD val ik dan niet meer in slaap tijdens de vakantie, maar word ik overactief.
Wat ga ik doen, ik heb een grote voorraad Engels drop binnen bereik, verder grote zakken met 'koetjesrepen' ingepakt, de wijngums moeten zorgen voor de foute E-nummers en ik neem aan dat binnen ons vakantiegebied: Champagne, de alcohol geen probleem mag zijn.

Ik voel mij ineens een stuk beter nu en de uitkomst van dit experiment zal ik delen met een ieder.

Recepturen bijstellen, serveren op kamertemperatuur!!

Dat wij een echte zomer hebben binnen Nederland zal een ieder kunnen beamen, maar deze zomer heeft impact binnen de horeca van Nederland en misschien wel binnen de Horeca van Europa.
Vandaag was een dag waar de betrekkelijkheid van het hebben van recepturen aan de kaak werd gesteld.
Al het werk om gerechten uit te diepen, te omschrijven, blijkt nimmer de moeite waard te zijn.
Nu zult U vragen vanwaar?
Wel, alle recepturen die eindigen op: 'serveren op kamertemperatuur' kunnen vernietigt worden.
Alle voorgerechten, kazen en desserts behoren tot het verleden, inderdaad, ik had geen rekening gehouden met de temperaturen die nu ons land verwarmen.
Onze voorgerechten worden geserveerd op een temperatuur van 30.9 graden, evenals de kazen en de desserts.
Ja, je kunt moeilijk mensen op hun 'donder' geven als zij zich aan de recepturen houden, vandaar de beslissing om alles te herschrijven. (serveren op kamertemperatuur)

Maar plots, was daar was een geniale ingeving, nee, ik hoef niet alles te herschrijven.
Wat je moet doen onder deze weersomstandigheden is, op de menukaart het 'kopje koude voorgerechten' weg halen. Alle voorgerechten zijn 'warme voorgerechten' en dit doe je ook bij de dessert sectie, alleen warme desserts. De kazen zet je weg onder de naam Epoisses (loopkazen).
Het laten rusten van de vlees en of vis, kan op iedere plek binnen de keuken (is gemakkelijk)
Zo zie je maar weer dat onder alle omstandigheden 'helder' denken de eenvoudigste oplossing kan bieden.
Of heb ik toch een 'zonnesteek' opgelopen?

Maar even zonder gekheid, deze temperaturen doen de Horeca geen goed en ook onszelf niet, toch niet gek een siësta op de middag.

Het goede leven, goed?

Is ons snelle leven van nu goed of niet.
Alle informatie die wij willen is snel in te zien via Internet, wij worden via Internet voorzien van informatie.
Communicatie gaat via GSM en email, de brief voorheen is niet meer, er zijn kortere lijnen beschikbaar. (vandaar ook de afschuwelijke handschriften van komende generatie)
Vroeger, en dan neem ik als voorbeeld het dorpje Giethoorn, ging de communicatie via de pot, toilethuisjes stonden aan het water en er werd tijdens de 'nood' met openstaande deur gecommuniceerd met de overbuurman en of vrouw. Het toilet was een 'gat' zonder riolering en voorzieningen, later werd dit vervangen door de riolering en weg was de 'open communicatie'.
Je sprak de overbuurman en of vrouw minder, misschien nog door de vaste telefoon of door toeval. Nu zijn wij op ieder tijdstip bereikbaar en het open 'toilet' is vervangen door de meest luxueuze apparatuur, waar wij nu onze behoeften doen. Geen leidingen meer over de muur maar in de muur, de toiletten zijn plaatjes geworden, zo ook binnen Giethoorn.

Vreemd vind ik dat veel mensen terug verlangen naar het 'gat', mensen die vanuit gegoede situaties terug willen naar de eenvoud. Zie alle televisieprogramma's die hierop inspelen, je verkoopt je hele hebben en houwen en gaat opnieuw beginnen in Frankrijk, in een gehucht waar niemand van heeft gehoord. Het toilet is een 'gat' en dat blijkt perfect te zijn. Alle kijkers naar zo'n programma beginnen te swijmelen, stel dat wij dat ook zouden durven, heerlijk, geen gejaagdheid meer, alleen maar je ding doen.
Niet meer bereikbaar meer willen zijn via GSM, alleen per vast toestel, geen ingebouwde leidingen meer, maar leidingen op de muur, geen 'mooi toilet', alleen een 'gat'.
Ook ik mijmer hier weleens over, de hele kliek verkopen en dan naar Frankrijk, een goedkoop huisje en gewoon hard werken, zonder alle technieken van tegenwoordig.
Maar dan zou ik ook een buitenshuis huisje willen, het 'gat' maar wel met riolering en stel je dan voor dat je zit en de overbuurvrouw of overbuurman ook en dan blijkt het een bekende te zijn.
Norbert of Carine, je keuvelt wat over de Saisonnier en over het gewone leven op een manier, zoals er vroeger werd gecommuniceerd binnen Giethoorn.
Maar dit is mijmeren, Norbert kun je volgen op zijn blog, ook hij ontvlucht zo nu en dan het 'snelle', wij nog niet maar ik heb een excuus: ik versta en spreek geen Frans.
Maar wat ik wel ga doen is een Frans woordenboek aanschaffen!!

Weet je wat gek is? Wij hebben allemaal onze zaken voor elkaar en toch hunkeren velen naar het eenvoudige, wat mist er dan binnen ons bestaan en of wat moet weg?

Kruiden

Kruiden zijn een raar goedje, binnen mijn kruidentuin probeer ik de planten op plekken neer te zetten die voor hun optimaal zouden moeten zijn. Veel informatie hierover haal ik uit boeken en van het Internet, maar de beste leerschool is de praktijk door de jaren heen. De verveine die ik dit jaar geplant heb staat op dezelfde plaats als verleden jaar, half zon, half schaduw, maar toch is het dit jaar niet bijzonder goed. De plant slaat wel aan maar de groei blijft achter. Ik kan nog steeds niet oogsten. De diverse soorten bascilicum staan dit jaar goed, beschut en ook half zon, half schaduw, bascilicum is ook een moeilijke plant om goed te laten gedijen, gelukkig kunnen we dit jaar de pasta's verrijken met dit smakelijke en geurende kruid.
De stevia begint nu te knallen, het blijft bijzonder als je op een blaadje kauwt, die intense zoetheid.

De Oostindische kers, die ik kreeg van één der leerlingen groeit goed in de volle zon, maar heb ik waarschijnlijk te laat geplant, de bloemen waar ik op wacht tonen zich nog niet. De bloemen van deze plant smaken een beetje nootachtig en zijn heerlijk in salades.
Het kweken van kruiden is niet zo gemakkelijk als je soms denkt, natuurlijk zijn er kruiden zoals peterselie, look en melisse die overal groeien, maar er zijn ook velen die moelijker onder controle te verkrijgen zijn, dan is de locatie, de grondsoort en de bodemvochtigheid van groot belang, sluit de weersomstandigheden ook niet uit, deze kunnen ook van grote invloed zijn.
Ach ja, dat maakt het ook weer interessanter.

Logica, niet altijd logisch!

Logica binnen de praktijk!!

Ja, dat is logisch, een vaak geopperde opmerking en of antwoord op een gestelde vraag.
Maar weet wel dat logica een unieke intrepetatie is en persoonsgebonden.
Wat voor ons logisch is, is eigenlijk helemaal niet logisch binnen het algemene, wij leggen geen bevroren producten op verse producten.
Logisch, ja voor U en voor mij, terwijl wij dan denken dat iedereen dit logisch vindt berusten wij. Logisch is ook dat bij hoge kamertemperaturen, de verwerking van koelverse artikelen efficient moet gebeuren.
Logica is een geestgebonden inzichtelijkheid van situaties die persoonlijk worden geïntrepeteerd.
Logica leren is een praktijkgerichte ontwikkelingsfase die na het theoretische leerproces komt. Iets is logisch als het ondervonden wordt, zowel positief als negatief.
Het is voor mij logisch dat als een kok diepvrieswaren op koelverse produkten legt voor transport, hij of zij beter een 'deurtje' verder kan gaan kijken.
Logisch is dat er wordt gedacht aan de invulling van werkdagen waar 'chefs' daadwerkelijk nodig zijn, of toch niet, zijn de komende chefs 'Wouter Bos' volgend en is dit logisch binnen de horeca?
Logisch voor mij is dat er een totale ommekeer heeft plaatsgevonden aangaande kennis, normen en waarden, discipline en inzichtelijkheid.

Logica bestaat niet meer voor de opkomende generatie, vandaar dat ik iedere collega binnen de horeca, uitzonderingen daargelaten, ga beschouwen als zijnde 'onlogisch', tot het tegendeel bewezen is en dit geldt voor leerlingen, maar ook ook voor zelfstandigen en leidinggevenden.
Mijn logica komt niet meer overeen met aankomende generaties en generaties die nu hun logica doorgeven.

Horeca behoedt U voor te komen generaties, wat wij voorheen logisch achten is niet meer, logisch is dat ik nu met vakantie (Frankrijk) wil en wat er verder gebeurd mij een worst zal zijn, logisch of niet logisch, dat is aan U???

De gegrilde kip

Vandaag hebben we gegrilde kip gegeten, niet zelf gegrild, maar gehaald.
Deze maaltijdkeuze ontstond ter plaatse, vaak mogen onze kinderen aangeven wat wij gaan eten, maar altijd vers en divers. Onze kinderen zijn namelijk Omnivoor, de moeder is Herbivoor en ik ben Carnivoor, dit veroorzaakt soms moeilijkheden betreft maaltijdkeuzes. Vandaag werd gekozen voor gegrilde kip, waarom?
Wel, de jongste zoon was met zijn moeder mee naar de wekelijkse markt binnen ons dorp en na het bezoek van deze markt liepen zij langs een 'keurslager' en vele keurslagers hebben tegenwoordig een roterende gril buiten staan waarin het pluimvee rustig staat te garen.

Waarom kip, alleen al door de geur als je er langs loopt, mensen en ook kinderen reageren op geuren, deze handige zet van de keurslagers zou je ook kunnen toepassen binnen de horeca.
Wij hebben dit ook al jaren geleden ondervonden met, 'de aan tafel gemaakte stroganoffsaus', als de saus bereid wordt kun je er donder op zeggen dat dat dit gerecht vaker wordt verkocht dezelfde avond.
Maar nu het terras in deze periode:
Tijdstippen om 'geuren' te verspreiden zijn dan van groot belang, belangrijkste tijdstippen zijn tussen 11.00 uur en 12.00 uur en tussen 17.00 uur en 18.00 uur.
Dit zijn tijdstippen dat passanten 'vaak' langskomen voor een kop koffie en of een ander drankje.
Mensen krijgen trek op deze tijdstippen, de biologische klok!
Stel dat je op deze momenten een 'geurend terras hebt' dan ga je verkopen, zet daar ook nog eens een kok neer die het bereidt en voilla je verkoopt volgens mij aan de lopende band.

Wij moeten meer gaan doen met geuren binnen de horeca, geuren verspreiden doet de verkoop vergroten!

Het gegrilde kippetje was heerlijk keurslager!!

'Zo de waard is vertrouwd hij zijn gasten'

Dit gezegde is zeer toepasselijk binnen de horeca. Vertrouwen hebben in leveranciers is van groot belang binnen de horeca. Het hebben van 'vertrouwelijke lijnen met leveranciers' is een must om 'up to date' te blijven.
Van nature heb ik vertrouwen in mensen en of leveranciers die bij ons passen, maar dit vertrouwen moet niet geschaamd worden.
Nee, ik ben niet achterdochtig en zoekende naar negatieven, maar moet wederom aangeven dat mensen en soms leveranciers 'hufters' zijn.
Moeten wij dan de 'waard' worden die geen vertrouwen meer heeft in de mens en of leverancier, dan hang ik mijn muts aan de wilgen.
Dat de binnenkomende sla besprenkeld is om te verfrissen kan ik verkroppen, maar een zielig bosje bieslook wat ter kapper is geweest (ontdaan van de dooie punten) en toch verstuurd wordt kan ik niet verkroppen.
De recessie is nog gaande en dat is te bemerken, toeleveringsbedrijven beginnen te 'klooien'.
Minder mensen op de werkvloer en dan toch je omzet willen behalen, sjapoo!!!!

Laten we elkaars vertrouwen niet gaan beschamen waarbij, ik ook de hand in eigen boezem zal steken, maar weet wel dat boodschappen doen een interactie blijft, die voortkomt uit de marktwerking.
Eerlijkheid en open zakendoen mag nimmer vertrouwelijke relaties in de weg staan.
Maar ik wil geen geschoren bieslook meer in de keuken, terwijl de leverancier zich als topleverancier voordoet. Wij snijden ook geen ossenhazen bij die eigenlijk niet meer kunnen.
Versproducten zijn producten die in goed vertrouwen aangekocht worden, maar beschaam dit vertrouwen nooit!

Blij met de seizoenen

Waarom blij met de seizoenen, welnu er zijn er maar vier.
Keukens houden van het koken met seizoensgebonden producten wordt er vaak geopperd, maar is dit in werkelijk ook de waarheid en of alleen een kreet naar buiten.
Zijn de meest creatieven 'van nature' lopende calculatoren of hebben zij hier een broertje dood aan?
Wees eens eerlijk, het bedenken van gerechten is heerlijk, maar alles accuraat calculeren kost velen teveel tijd en daarom vindt er tweestrijd plaats, nieuwe dingen doen is heerlijk, maar een goede calculatie maken van de gerechten is minder in trek.














Toch is dit één van de belangrijkste peilers binnen de horeca, calculeren, calculeren en nog eens calculeren!!
Waarom is dit voor velen een drempel: wel, het gemaakte gerecht moet betreft ingrediënten uitgelezen worden, alles moet beschreven worden op de gram nauwkeurig. Verder moet van het gemaakte product de portionering bepaald worden.
kortom je maakt een gerecht, schrijft op wat je gebruikt, zoekt de prijzen erbij en noteer het aantal porties wat je verkrijgt.
Tel hierbij op je tijd in uren die je eraan hebt besteedt en kom zo tot een inkoopprijs.
Dit is voor velen teveel werk en hierdoor ontstaat er duimzuigerij, gevaarlijk, maar praktijk ondervonden door velen.
Wees blij dat er maar vier seizoenen zijn en dat alles tegenwoordig ook buiten de seizoenen om te verkrijgen is, of wordt dit ook een discussiepunt, wat mij betreft wel!











Eigenlijk zou iedere creatieve chef 'een stalker' moeten hebben in de vorm van een boekhouder, deze stalker houdt hem of haar in de gaten en er ontgaat hem niets, zelfs het gespoten schuim, wordt geanalyseerd en betreft kosten inzichtelijk gemaakt: wat kost een sifon, hoelang gaat de sifon mee, wat kost een patroon, wat is de houdbaarheid van product binnen de sifon, hoeveel schuim gaat er verloren, etc, ?
Zo kan de creatieve zijn of haar gang gaan, maar voelt voortdurend gehijg in de nek door de 'stalker', die alleen maar cijfermatig bezig is.
Dit is natuurlijk een verkregen Utopia wat niet reëel is, maar wat wel discussie kan losmaken is, dat door creatieven te kaderen iets kan ontaarden in 'niet creatief en niet vernieuwend meer zijn'.

Relativeren

Moeilijk op dit moment, de wedstrijd is gestreden en de 'beste' heeft gewonnen.
Het is maar een spelletje wordt er dan geopperd en dit is waar, maar het verliezen van sommige spelletjes is moeilijk te verkroppen.
Eigenlijk hadden we geen tweede hoeven te worden.

Binnen de horeca wordt er elke dag een spel 'gespeeld' en mag een keuken en of bedieningsteam nooit 'tweede' worden. Elke dag moet er gepresteerd worden zonder fouten, ook binnen de hele drukke avonden. Zonder pauzes en 'wissels', gewoon door buffelen.
Geen toedoende massages en of andere lichamelijke plezante geneugden.

Als soms binnen de horeca een fout wordt gemaakt wordt deze a la minute hersteld, om verlies te voorkomen.
Zo blijkt maar weer dat voetbal een spel is waarvan de uitslag niet te voorzien is en fouten vaak niet te herstellen zijn, anders dan de wedstrijden die gespeeld worden binnen de horeca.
Dus alle gegeven voor analyses zijn 'koffiedik kijken'', nimmer is een wedstrijd te voorspellen.
Binnen de horeca doe je niets anders dan relativeren, je gedane arbeid afzetten tegen de reacties van de gasten op gedane arbeid en het handelen naar herstel daar waar nodig bleek te zijn.

Het verlies van vanavond kan ik nu beter relativeren, maar eigenlijk ook niet.
Als ik miljoenen zou verdienen, zou ik nimmer willen verliezen, of is dit niet reëel.
Nou ja , alle Spaanse gerechten van de kaart, gewoon voor het gevoel, soms zijn wij 'slechte'verliezers.

Oog hebben voor kwaliteiten....

Het is belangrijk dat chef-koks oog hebben voor kwaliteiten. Dit is vaak een proces dat zich in de loop der jaren vormt, het herkennen van kwaliteiten is een traject van verdiepen in aan geleverde producten en de aangeleverde 'kennis' van vertrouwelijke leveranciers.
Kwaliteiten herkennen is natuurlijk altijd een persoon gebonden zienswijze en herkenning wordt gevormd door 'history' en persoonlijke interpretatie van beleving.

Wie gaat ons vertellen wat de beste kwaliteit is van een bepaalde productgroep, dit is waarschijnlijk de leverancier die wil verkopen en gelooft in dat specifieke product, maar misschien vinden anderen dat zijn aangeprezen kwaliteit onder de maat is.
Weet je wat ik denk, ik denk dat er geen topkwaliteit bestaat, wat wordt aangeprezen als zijnde topkwaliteit wordt gemanipuleerd in de markt gezet.

Kwaliteiten beoordelen en indelen is een persoonlijke benadering die anderen moet stimuleren om het product te kopen. Kwaliteiten zeggen dus eigenlijk niets, maar zijn enkel een instrument om de verkoop te vergroten.
Neem een belangrijke kok, laat hem of haar zeggen dat het beste 'onkruid' uit Drenthe komt, dan wil iedereen het 'onkruid' uit Drenthe, de topkwaliteit is geboren.

Waarom ik dit blog?
Wel na het gezamenlijke diner deze avond had een der chefs ook oog voor kwaliteit, dit ging om een 'snelbinder', nu zult U gelijk denken aan stoffen als 'aardappelzetmeel', maïzena, etc, maar daar ging het niet om.

Ik was werkelijk verbaast dat één der chefs de kwaliteit kon beoordelen van een snelbinder van een fiets. Onze keukenhulp ging naar huis en stopte zijn tas onder één snelbinder, terwijl de fiets er twee heeft, hierop kwam reactie van het team: doe ze nou alle twee om je tas want dit gaat mis en wat zegt de chef, dit is niet nodig want hij heeft 'kwaliteitssnelbinders'.

Oog hebben voor kwaliteiten gaat verder dan alleen binnen de keuken en blijft een interessant discussiepunt, wat mij betreft bestaan er vanaf nu geen topkwaliteiten meer binnen aangeboden producten, topkwaliteit bestaat niet!!!!

Oranje!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Jezus wat een wedstrijd en hoe spannend tot het laatst.
Zo zie je maar weer dat geen enkele wedstrijd te voorspellen is en dit loopt parallel met de horeca.
Van Marwijk zou ook een chefkok kunnen zijn, omdat dit een persoon is die een groep kan aansturen zonder zichzelf belangrijk te maken, volkomen nuchter.
Maar hij wordt respecteert binnen de 'groep', geen grote bek, geen bla bla bla, nee, gewoon en 'to the point'.
Van Marwijk staat tussen de groep maar imponeert door 'natuurlijk gedrag' en dat is wat velen missen op leidinggevende posities.
Emotie durven tonen, kwetsbaar opstellen, maar altijd disciplinair.
Maar nu eerst een bavaria!!!!!

Misschien een leertraject voor te komen ''chefs'' binnen de horeca.

Met dank aan: Chantal, Devini, Joyce en lucinde

Het vakantiegevoel???

Vandaag was een dag dat je meerdere collega's ontmoet tijdens het grote werkoverleg van onze bedrijven, altijd op de eerste maandag van de nieuwe maand.
Al pratend over de 'gang van zaken' na het overleg komen dan ook de privé spelende zaken aan de orde, het is nu juli dus de vakanties zitten eraan te komen.

Mensen praten privé veel over de te komen vakanties maar dit boeit mij niet, ik heb zelfs persoonlijk geen idee waar we belanden dit jaar. Ik heb al vakantie als ik de telegraaf lees op een door de weekse ochtend met een kop koffie en een opgestreken parasol om 7.30 uur.
Vroeg opstaan, de krant pakken en koffie zetten en dan naar buiten gaan is vakantie.

Ik wil geen vakantiegevoel waar ik geen controle over heb, geen stress en gedoe van inpakken van koffers. Vakantie behoort ontspanning te geven en lukt dit niet, dan ga ik het liefst niet.
Al die gestreste mensen die lopen te zeulen met hun volgepakte koffers en verhit raken van hun te vol bepakte auto's.
Vaak zijn mensen al gestrest voordat ze gaan en dan word ik niet goed, vakantie houden is belangrijk gemaakt binnen onze maatschappij, maar wat voor een gedonder kan het geven.
De ingerichte vakantieweek brengt wat de natuur ons geeft, regen en of zon en vaak afzonderlijk
Mensen uw vrije dagen moeten vakantiedagen zijn, die richt je in zoal het jouw betaamd en het willen kunnen zeggen dat je in Italië, Egypte of Andorra bent geweest is aan de dommen, zij hebben lopen zeulen met de te zware koffers etc en hebben een verhaal nodig.

Vakanties zijn er ter ontspanning, dit geldt voor een ieder mens, maar dit berust niet op waarheid. (teveel komen terug met stres, heb ik ooit gelezen)
Echte vakantie is om zonder inspanning, kunnen genieten van de tijd besteed aan privé binnen een 'andere situatie maar dit gebeurd vaak niet.
Ben ik blij dat ik niet hoef te boeken, elke vrije dag is voor mij een vakantiedag, helemaal binnen deze jaargetijde.

Ik begin moe te worden over al dat 'gelul' over vakanties, welterusten!!

Goud van oud

Vandaag bezig geweest met de aanleg van een kleine maar goede geluidsstudio voor de oudste zoon.
Ik heb gelukkig een grote schuur bij huis die opgedeeld is in drie ruimten, de derde ruimte herbergd straks de studio. Terwijl ik dan aan het knutselen ben overkomt mij een gevoel van nostalgie, vroeger had ik ooit zo'n ruimte met mijn broer en draaiden wij de stones totdat de plaat het begaf.
Al mijn elpees heb ik bewaard en deze kan ik nu weer draaien, dit is puur genieten!
De studio mag nooit professioneel zijn, want dit gaat te koste van de beleving, een elpee hoort te ruizen en dat moet blijven. (stones op CD waren onder de maat)

Alle goud van toen kan ik gaan ontstoffen en dat is genieten, een CD heeft bij mij nooit geen impact gehad.
Ik wil de ruis en de kras die horen bij de song en dat is gelukt.
Mensen wat kan het verrukelijk zijn om terug te gaan naar vroeger, gouden tijden.