Een mooie reerug in de pan, heerlijk, maar om een ree zelf nog te slopen is écht niet meer mijn 'ding'. Vaak bellen de jagers, of we belang hebben bij een ree, want er mag weer gejaagd worden op de bokken vanaf april en dan ben ik blij dat we twee 'slagers' hebben rondlopen in de keukens die graag even, tussen 'neus en lippen' door zo'n ree uit elkaar halen.........
Bij één van de restaurants waar ik ooit begon, deden we niets anders, ree, eend, haas, fazant en zelfs 'waterkonijn', alles slachten we zelf, in het begin vond ik dit geweldig, maar toen dit in grote getale ging plaatsvinden, dan gaat de sjeu er snel vanaf. Kwam je s'morgens ter dienst en dan lagen er tachtig eenden in de slachtruimte, de Franse chef wees dan iemand aan en dan stond je daar in de slachtruimte............... 
En zo ging dat ook met de reeën en het meest irritante aan dit slacht-tafereel vond ik altijd de talloze 'teken', die over je armen liepen als je de huid van de ree verwijderde, de Franse chef adviseerde altijd om te slachten in een jas met korte mouwen en voortdurend je handen en armen te spoelen met lauwwarm water................Gek, als ik er nu zo over nadenk, hij slachtte eigenlijk nooit zelf, hij deed het één keer voor, maar daarna.....................nooit weer!!!!!!!!!!
En zo kan het voorkomen dat de 'leerling' tot 'leermeester' wordt verheven als het aankomt op het slachten van de reeën, de stagiaires en andere koks leren van de leerling en dat is een mooi gegeven, daar wordt ik een stuk vrolijker van, in dit geval...................... ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten