Lichamelijk redelijk naar de klote!
Dit is het vierde weekend dat we anders als anders doorbrengen, Ivan nog steeds in het ziekenhuis.
Mijn vrouw spreek en zie ik alleen als wij elkaar aflossen, op de zondag en de dinsdag. (wel telefonisch natuurlijk)
Wat betreft het werk hebben we pittige dagen achter de rug, een catering die veel denkwerk met zich meebracht.
Deze nare gezinssituatie begint nu zijn tol te eisen, echter het belangrijkst is het herstel van Ivan, wel hoop ik dat we het verlossende woord begin volgende week krijgen en dat hij ontslagen wordt uit het ziekenhuis.
Dan functioneerd alles nog niet optimaal, maar dan is iedereen gewoon weer thuis.
Moet ook zeggen dat wij alle medewerking van ons bedrijf krijgen en zij zich zeer tolerant opstellen, terwijl ik niet voor honderd procent functioneer. Het gekke is dat het niet optimaal functioneren ook een enorme geestelijke tweestrijd teweeg brengt die mede vermoeiend blijkt.
Je wilt en kunt (denk je) alles rechtbreien, maar helaas gaat dit niet.
Wie ben ik eigenlijk om te klagen, alles kan nog veel erger, ook dat maak je mee binnen een ziekenhuis.
Toch zetten dit soort situaties, waarbinnen wij ons nu bevinden, je wel aan het denken.
Een stabiel ingericht priveleven is de motor van je functioneren op de werkplek, maar pas op als dit wordt ondermijnd!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten